(...)

Ülkelerin bir başka benzerliği de yönetim şekilleri. Tamamına yakını sağlıklı demokrasi sınıfında yer almıyor. Çoğunda ya doğrudan tek adamlık ya da belirli bir sınıfın egemen olduğu parti devleti egemen. Ve hepsinde uzun süre devam edemeyecek baskıcı rejimler söz konusu.

Bu verilerle demokrasi ve suç gelirleri arasında bir bağ kurmak mümkün. Demokrasi, şeffaflık ve hesap verilebilirlik azaldıkça, ülkedeki suç gelirlerinin yani bir anlamda yolsuzluğun arttığını söylemek rakamsal olarak mümkün.

Başlıktaki soruya, yani "Diktatörler neden çalar" sorusunun cevabına gelirsek. Elbette daha fazla bonfile yiyip şampanya içmek için değil... Çünkü bahsedilen rakamlar yenilemeyecek kadar çok.

Olsa olsa var olan kirli düzenin devam etmesini sağlamak, yönetici sınıfın kendilerine karşı çıkan halkı kontrol edecek mekanizmaları satın alması için geliştirdiği bir tedbir olabilir. Yani diktatörler halkın paralarını, onlara karşı kullanmak için çalıyor da denilebilir.

Tüm bu verilerin ardından Türkiye'nin söz konusu 145 ülke arasında yıllık ortalama 3.5 milyar dolarlık karapara ihracıyla 24'üncü sırada yer aldığını da söyleyelim.