Vonya Womack Hanımefendi, Filadelfiya’da Cabrini Üniversitesinde İşletme bölümünde, pazarlama program koordinatörü… 2018’de Almanya’ya geldi. Hizmeti tanımaya, süreçte Türkiye’de olanları anlamaya çalışıyordu. Mülteci olan arkadaşlarla ablalarla görüştü. Hatta Yunanistan’a gitti ve oralardaki mağdur ve mazlumlarla söyleyişiler yaptı. Gözyaşlarına hâkim olamadı.

         Daha sonra biz de kendisini ders verdiği üniversite de ziyaret ettik. Hâlâ Hizmet mensuplarının başına gelenlerden dolayı üzüntüsü devam ediyordu. “Nasıl bir şey!..  Bir gece bir telefon geliyor. Evini ve her şeyini bırakıp bir çanta ile can havliyle yurt dışına koşuyorsunuz… Kendimi onların yerine koydum!” diyor. Ağlamamak için de kendisini zor tutuyordu.

         Sonra dedi ki: “Benim oğlum buranın meşhur bir Lisesinde okumak için burs kazandı. O lisede CNN’in program yapımcılarından Michael  Sinerconish’in oğlu da okuyor. Oğlumla arkadaşlar. Biz de tanışıyoruz. Şimdi ben Almanya’da gördüklerimi fotoğraf ve belgeleriyle ona arz etmek istiyorum. Onların sanat galerileri var. Orada sergileyip onu konuşturmak ve CNN’de bunları haber yaptırmak istiyorum. Yazın tatilde de mezun talebelerimizi alıp Almanya’ya götürmeyi arzu ediyorum. Gözleriyle görsünler. Psikologlar travma geçirenlere yardımcı olsunlar diye…

         “Biz Almanya kökenliyiz. Köln’den Amişlerdeniz.  Sonra bizimkiler ayrılmışlar ve sosyal  hayata geçmişler. Annem babam eğitimli ve ikisi de Profesör. Babam Arnavutluk’ta okul açtı. Onun için oradaki sizin  okulları biliyor ve eğitim faaliyetlerinizi takdir edip seviyor.

         Babam şimdi emekli ve Virjinya’da kalıyor. Misafirhanesi var. Eğer giderseniz sizleri misafir eder.”

         Vonya Womack Hanımefendiye, Barış Pedagojisi derslerinden bahsettik: “Birleşmiş Milletlerin dünyadaki çatışma bölgelerinde, birbirine düşman milletlerin aynı okullarda okuyan öğrencilere bu düşmanlık ve çatışmalarından nasıl uzak tutulup anlaşma içinde barış dairesinde yaşamalarının temini için yapılacaklar konusunda bilgi verdik. Zaten bizim oralardaki okullarımızda bunu nasıl başardığımızı anlattık. Bosna’daki okullarımızda Müslüman, Sırp ve Hırvat çocuklarının  dostça, kardeşçe nasıl bir eğitim gördüklerini, bir zaman Başbakan Ecevit’in Hindistan ziyaretinde bizim okullarda okuyan Müslüman, Hindu  ve Sih öğrencilerin Havaalanında ellerinde çiçeklerle hep beraber kendisini karşılamaları  karşısında nasıl memnun olup takdir ve tebriklerle bulunduğunu söyledik.

         Sonra da Vatikan’ın eski Diyalog sorumlusu, Amerikalı Profesör Dr.  Thomas Michel’in kendisinden dinlediğimiz bir hatırasını anlattık. Şöyle ki: Dr. Michel birgün Filipinler’deki Zanbuango şehrinde bir caddeden giderken karşısına bir okul çıkıyor. İsmi, Tolerans!..  Garibine gidiyor. Çünkü o caddenin bir tarafında Müslümanlar bir tarafında Hıristiyanlar yaşıyor. Ama hiç kimse öbür tarafa geçemez eğer geçerse ya döverler veya öldürürler. “Ama karşımda bir Tolerans isimli bir eğitim yuvası vardı!.. İçeri girdim. Baktım Hizmetin bir okulu!  İyi karşıladılar. Öğrencilerin yarısı Müslüman yarısı Hristiyan'dı. ‘Kavga etmiyorlar mı?’ diye sordum. ‘Hayır, kardeş kardeş eğitimlerine devam ediyorlar.’ dediler. Okul aile birliğinde de hem Müslüman hem de Hıristiyan veliler var, hiç çatışmadan sadece öğrencilerin daha başarılı olmaları ve iyi yetişmeleri için beraber çareler arıyorlar. Yani Cehennemler içinde sanki bir sulh adası gibiydi.” dediğini söyledik. Dünya  çapındaki eğitim faaliyetlerinden bahsettik...  Takdirle karşıladı.

         Kendisi de bize eğitim görevlisi olduğu Cabrini Üniversitesinin kuruluş hikayesini anlattı. Gerçekten ibretli bir hikaye idi…  Tansu Çiller bile oradan mezun olmuş…