O, hep sevdi Aytmatov diyarını, Kırgızlar da ‘İnandı’ Orhan Hocasına!

Okuma Süresi 2 dkYayınlanma Cumartesi, Haziran 5 2021
"Bu zalimliğin sebebi; emekle ve gözyaşlarıyla kurulan Kırgızistan’daki eğitim kurumlarının kapısına kilit vurmamasıydı. Orhan Hocaya kin besleyenlerin, Kırgız lideri de unutması mümkün değildi şüphesiz."
Enes Cansever | Zaman Avustralya

Orhan Bey’le hukukumuz 1992’lere dayanıyor.

Orta Asya Cumhuriyetlerinin bağımsızlığını kazandığı ilk yıllara.
 
O Kırgızistan’da bense, Kazakistan’da.

Çok sık görüşür veya mesajlaşırdık.

25 Mayıs’ta bana attığı son mesajı:

“Abi seni çok seviyoruz, dua”

Evet, ben de O’nu seviyor ve dua ediyorum.

Zira, mütebessim çehresi, yüreğinin derinliklerinden gelen sevgi, pek çok dostu gibi bizi de birbirimize bağlamıştı.

Orhan İnandı…

Soyadına muvafık bir portreydi o.

El hakk, inanmıştı.

İnanmış bir gönlün doygunluğu olsa gerek; sevgisi kâmil bir sevgi, dosta bağlılığı imrenir biriydi.

Orhan İnandı, inancıyla, ortaya koymuştu işlerini, bu inanmışlığıyla gönüllerde de sağlam bir yer edindi.

Kırgız halkının, öğrenci ve velilerinin de gönlünde apayrı bir yer edindiğinin göstergesi, Bişkek meydanlarını süsleyen binlerdir.

BUGÜNLERE KOLAY GELİNMEDİ…

Dile kolay…

Bu inanmayla yola çıkmasa, çeyrek asrı aşkın bir süredir, 27 yıldan beri Bişkek’in sıcağına-soğuğuna, nasıl göğüs gerecek, o toprakların insa

Bu haberler de ilginizi çekebilir