(...)

Ekonominin bütün göstergeleri 7 Haziran öncesine göre daha kötü. Bütün temel göstergeler son beş ay zarfında daha da berbat duruma geldi. Kriz bağıra bağıra kapıda bekliyor. Üstelik AK Parti, önceki seçimde reddettiği sosyal politikalara dört elle sarılarak CHP'nin kampanya tuzağına düşmüş oldu. Beş ay sonra ikinci seçim kampanyasında ekonomi konusundaki farklı vaatlerin sebebi ne? Bu soru bile seçmen açısından bir güven sorunu olarak büyüyecek gibi görünüyor. Suriye krizinin vardığı nokta, Erdoğan'ın Putin'e umutsuz serzenişlerinden anlaşılacağı üzere Türkiye'yi her istikamette kilitleyen bir fiyaskoya dönüşmüş durumda. Bu fiyaskonun sahipleri ile yola nasıl devam edilecek, çıkış kapısı nasıl bulunacak?

Eğer sandıktan çıkan karara uygun bir koalisyon hükümeti kurulmuş olsaydı üç alanda da bu kadar ilave kayıp ortaya çıkmazdı. Bir AK Parti-CHP koalisyonu doğrudan Suriye sorununda, CHP'nin bilinen tezleri ile yeni bir başlangıç imkânıydı. Ekonomi koalisyonun protokole bağladığı kurallarla bu kadar savrulmaz, piyasalar hiç olmazsa tek kişinin kaprisleri ve hesaplarının üzerine çıkarak önünü görebilirdi. Seçimle meşgul olmayan bir devletin ve vatandaşın zihni ve direnci PKK terörü ile mücadelede daha sağlam durur, asker-polis bu kadar yalnız kalmazdı. Her şeyin üstünde seçmende verdiği kararı beğenmeyen, halkın iradesi üzerine çıkmış hükümran bir güce ders verme ve meydan okuma tepkisi büyüyor.

Soruyu tekrarlayalım: Şu son beş ay zarfında ne değişti ki AK Parti seçimden tek başına iktidar çıkmayı umabilsin? Yoksa sandığa gidip oy verecek vatandaşlarla birlikte, bizim de bilmediğimiz seçim sonucunu değiştirecek başka bir şey mi var?