Müjde hep gariplere... Halinden, derdinden anlaşılmayan garipler!

Nur Suresinin 35. Âyeti “Nur üstüne nur” diyerek hem elektriğe, hem İslamın nuruna ve âhir zaman Hizmetinin özellikler işaret ettiği gibi, bu surenin 40. Âyeti “Karanlık üstüne karanlıklar yani üst üste binmiş karanlıklar” buyruluyor. Öyle ki: “Öyle karanlıklar ki, onların içinde bulunan insan elini uzatsa, neredeyse elini bile göremiyor.”

Tarih boyunca bunlar yaşanmıştır. Nuh Aleyhisselam'ın isyankâr kavminin dönemi, Nemrutla karşılaşan Hz. İbrahim Aleyhisselam'ın dönemi, Hz. Lut’un dönemi hep böyle “Ufukların kararıp her şeyin kaos içinde yaşandığı dönemler”  Cenab-ı Hak o zulmetlere karşı her bir peygamber, birer ışık patlaması olarak gönderilmiştir. Efendimiz Muhammed Aleyhisselam da Câhiliyet dönemi karanlıklarında daha farklı bir konum arz ederek bütün insanlığa gönderilmiş evrensel bir peygamberlik konumunda müthiş bir ışık ve bahar patlamasıyla arzı endam etmiştir…

“İslamiyet, garip olarak başladı ve yine garipliğe avdet edecektir.”  Hadis-i Şerifinin işaretiyle, kıyamete kadar Müslümanların başına gündüzler-geceler baharlar-kışlar gelecek. Çünkü zaman bir hatt-ı müstakim üzere gitmiyor. Yoksa hep kış, kış diye devam etmiyor. Bahar geliyor, ardından yaz, sonra son bahar daha sonra da kış geliyor. Böyle bir devr-i daim var…

Âl-i İmran Suresinde şöyle buyruluyor: “Şayet siz bir YARA aldı iseniz, karşınızdaki düşman topluluğu da benzer bir YARA aldı. İşte Biz (Azimüşşan) gerçek müminleri  meydana çıkarması, sizden şühedâ (şehitler, şâhitler) edinmesi, müminler tertemiz yapıp kafirleri imhâ etmesi için, zafer ve mağlubiyet günlerini insanlar arasında nöbetleşe döndürür dururuz. Allah zalimleri sevmez.” (3/140-141)

İslam tarihinde Emeviler, Abbasîler, Selçuklular, Osmanlılar derken günümüzde hep bu devr-i daim kendisini gösteriyor… Ama müjde hep gariplere… Tûbâ lil-ğuraba… Halinden,