Miraç burağı, kulluk ve dua

Mekke devrinin 11'inci yılında (621 m.) Medine`ye hicretten yaklaşık bir yıl önce Recep ayının 27'inci gecesi Peygamber Efendimizin "İsrâ ve Mîrâc" mûcizesi gerçekleşti. İsrâ, gece yolculuğu; Mîrâc ise, yükselme merdiveni demektir. 

Kur'ân-ı Kerîm'de İsrâ Sûresi'nin 1'inci âyetinde: 

"Kulu Muhammed'i, bir gece Mescid-i Harâm'dan, kendisine bir kısım âyetlerimizi göstermek için, etrâfını mübârek kıldığımız Mescid-i Aksâ'ya götüren Allah'ın şânı ne yücedir. Doğrusu O işitir ve görür." buyrulmuştur.

Efendiler Efendisi, amcası Ebû Tâlib’in kızı Ümmü Hâni’nin evinde bulunduğu o akşam ibadet maksadıyla Kâbe’ye gelmişti. Ebû Tâlib ve Hz. Hatice’nin vefatından sonra Mekkelilerin takındığı tavır, Tâif’te yaşadığı sıkıntılar ve dönüşte insanların kapılarını kapatması O`nun ruhunu sıktıkça sıkmıştı. Allah Resûlü (sallallahu aleyhi ve sellem) Kâbe`nin Hatîm denilen kısmında hüzünle gözyaşı döküyordu.  

Bu sırada Cibril-i Emîn nüzûl etti. Yanında, daha önceki peygamberlerin de üzerine bindikleri ‘Burak’ adında bir binek getirmişti. Sebeplerin tamamen sükut ettiği bir anda İlahî bir davet vardı ve Cibril de bu davete muhatap olan en kutlu misafiri almak için gelmişti. Hz. Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem), Hakk’ın özel davetlisi olarak semaya çağrılıyordu.

Cibril-i Emîn, Efendimiz’in göğsünü yardı ve içini Zemzem suyu ile yıkadı; ardından da, altın bir kâse içinde, elinde tuttuğu iman ve hikmetle göğsünü doldurarak kapattı. Sonra da mukaddes yolculuk başladı.

Peygamber Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) gecenin bir anında Burak’la Mekke’den Kudüs’e Mescid-i Aksâ'ya oradan da semalara seyahat etti. Bu yolculuk sırasında;

Birinci kat semada Hz. Adem,