Salgının kaynağına ilişkin yapılan araştırmalardan sonuncusu Nature dergisinde yayımlandı. Araştırma ekibinden İskoçya'daki Stirling Üniversitesi bilim insanı Philip Slavin, "Kara Ölüm'ün kökeni hakkındaki asırlık tartışmaları sona erdirmeyi başardık" dedi.
İskoç bilim insanı Slavin, Kırgızistan'ın kuzeyinde 1338-39 yıllarında ani ölümlerin anlatıldığı 1890 tarihli bir çalışmada ip ucu yakaladıklarını söyledi. Kara Veba'dan 7-8 yıl öncesine dair anlatının peşine düşen Slavin, antik DNA'ları inceleyen uzmanlardan oluşan bir ekip kurarak bölgeye gitti.
Ekipte yer alan Tuebingen Üniversitesi'nden araştırmacı Maria Spyrou, bölgede gömülen 8 kişinin dişlerine ulaşmayı başardıklarını söyledi. Spyrou, dişlerin birçok kan damarı içerdiği için ölüme neden olabilecek kan yoluyla bulaşan patojenleri tespit etme şansının yüksek olduğunu ifade etti.
Araştırmacı Spyrou, DNA incelemesi sonucu kara veba olarak bilinen Yersinia pestis bakterisine rastladıklarını açıkladı.
Araştırma ekibinde yer alamayan Yeni Zelanda Otago Üniversitesi'nde Michael Knapp ise çalışmanın küçük bir örneklem üzerinden yapıldığını ifade ederek 'kaçınılmaz sınırları' olduğunu kaydetti.
Veba ve tedavisi
Hıyarcıklı veba ise hastalığın en yaygın şekli ve enfekte bir pirenin ısırmasından kaynaklanıyor.
Kara vebaya neden olan üç formdan biri olan bubonik veba, vücuda girdikten sonra 2-8 günlük kuluçka süresini takiben lenf bezlerinin şişmesi, ağrıması, yüksek ateş, titreme ve öksürükle kendini gösteriyor.
Kara veba veya kara ölüm olarak da bilinen bubonik veba, ilk belirtiler ortaya çıktığında derhal antibiyotik ile tedavi edilmezse yüzde 90 oranında ölümle sonuçlanıyor.
"Kara Ölüm" olarak da bilinen hıyarcıklı vebanın, Orta Çağ'da Avrupa'da 50 milyon insanın yaşamını yitirmesine neden olduğu biliniyor.
