[Mehmet Ali Şengül ] İnsanlık Tek Bir Ailedir

Kainatın yaratılış vesilesi insanlığın iftihar tablosu Efendimizden (sav) sonra peygamber gelmeyeceğine göre,  Kur’an, sünnet ve ilmiyle âmil müfessir ve muhaddislerimizin rehberliğinde din-i mübîn-i islamı temsil eden, samimi, hasbî, fedakar mü’minler; imkanları ölçüsünde, kavli leyyinle tatlı dil güler yüzle, sevgi ve şefkatle bütün insanlığa kucak açmalı, her türlü menfaat ve çıkar düşüncesinden uzak, hak rızası için kullarına Allah’ı sevdirebilme yolunda gayret göstermeli, bununla beraber gönülden Allah’a teveccüh etmiş ehl-i imanı ise, îsar ruhuyla kardeşlerini bağrına basmalı, mü’min kardeşlerini kendi nefsine maddi manevi tercih edecek bir şuurla hareket etmelidirler.

     Efendimiz Hz. Muhammed (sav) ve Ashab-ı Resulüllah için Mekke-i Mükerreme yaşanmaz bir hal aldığı bir dönemde, Medine-i Münevvere’de ise birkaç nesil önce Yemen’den gelip Medine-i Münevvere’ye yerleşen, Sa’lebe İbn-i Amr’ın nesli olan Evs ve Hazrec iki kardeş kabile kıyasıya savaşıyor ve birbirinin kanını akıtıyordu.

      Allah (cc), Haris İbn-i Enes, Amr ve İyaz İbn-i Muaz’ın içinde bulunduğu on beş kadar ümidini kaybetmeyen gençleri, Allah Resulü ile buluşturmuştu. Bir başka zaman da Es’ad İbn-i Zürare ve Zekvan İbn-i Abdil Kays ile Efendimiz (sav) Mekke’de buluştular. Efendimizin (sav) nasihatleri ve dualarıyla Allah onların kalplerini islama yöneltti. 

      Mekkeliler her defasında kapılarını, Efendimizin (sav) yüzüne kapatıyordu. Onu dinlemiyorlar, yer yer kendisine ve inananlara sıkıntı veriyorlardı. Buna mukabil Medine-i Münevvere’den gelen o gençler kapılarını ardına kadar açtılar, yıllarca akan kardeş kanını durdurup, Evs ve Hazrec’liler birbirine karşı sevgiyle sarmaş dolaş oldular, yüzleri güldü ve muhabbetle kucaklaştılar. Müellefe-i Kulub olan Allah, kalpleri kin ve nefret dolu olan insanları birbirine sevd