'Mağduriyetler ve Fedakarlık'

Dünyâ bir imtihan salonudur. Akıl ve irâde sâhibi her insan, bu imtihandan geçmek mecburiyetindedir. Sorular bilinmez, cevaplar öğrenilmez ise, başarmak ve kazanmak kolay olmayacaktır.

İmtihan salonu olan bu dünya, patlaması muhtemel bir yanardağ gibi içten içe kaynıyor, kuvvetli zayıfı eziyor, zâlim keyfine, rahatına bakıyor; mazlum ise hayâtın ağır şartları altında ızdırap ve sıkıntı içinde kıvranıyor.

Nice menfaat ve ihânet şebekeleri, münâfık, fâsık ve fâcirler tarafından hak ve hukuk dinlenmeyip çiğnenmekte, insanî değerler alt üst edilmekte, dînî değerler de alay konusu yapılmaktadır. 

Allah korkusu, fazîlet hissi kalmamış, âhiret endişesi unutulmuş; dolayısıyla, şefkat ve merhamet duygusu da ölmüştür. İnsanî duygular çoktan erozyona uğramış; inanma, düşünme, adanmışlık, ilim ve irfan yoluyla neslimize hizmet etme ayıplanır hal almıştır.

Bu tür insanlar, serâzat yaşamalarına ve menfaatlerine engel olunur  endişesiyle, kendi savundukları insan haklarına, hür düşünce ve demokrasiye bile isyan eder hale gelmişlerdir.

Milletin birbiriyle hiçbir derdi yokken, bu zavallılar habbeyi kubbe yaparak ortalığı fesada, yangına vermekte ve bulanık hâle getirdikleri suda balık avlamaya çalışmaktadırlar.

Asırlar var ki, bu milletin maddî- mânevî dinamiklerini yıkmak, yakmak ve yok etmek için, yoluna her türlü tuzaklar kurulmuş, kalb ve ruh dünyâsına dinamitler atılmıştır. Bu tahribat ve yangının netîcesi olarak insanlık kimliğini kaybetmiş, ilim, îman ve ahlâktan mahrum kalmıştır.

Bu mahrûmiyetlerle nesil, arzularının esîri, şehvet ve şöhretin kölesi haline getirilmiştir. Hâyâ duygusu hayal olmuş, sevgi ve muhabbetin yerini kin ve nefret almıştır. Büyükler, husûsiyle anne babalar hürmet ve saygıdan mahrum kalmı