[M.Ertuğrul İncekul] Ey Beyan! Ne olur bizleri affet

“İçinde Kur'ân'dan bir şey olmayan kimse, yıkılmaya yüz tutmuş ev gibidir." Haşim İbn-i Abbas (ra)’dan Tirmizi'nin rivayetiyle gerçekleşen bu muhteşem hadisi şerif ne büyük hakikatlere rehber oluyor. Kuraklaşan, çölleşen, susuzluğunun ve adım adım öldüğünün farkında olmayan biz insanoğluna ne sırlar fısıldıyor. Ölen bazen bir birey, bazen bir aile bazen de bir cemiyet oluyor maalesef. 

Kur'ân ilahi beyanın varlığı tercümesidir. Biz çamur içinde boğuşurken ötelerden gönderilen gaybın ezeli lisanıdır. İçin ve dışın, fiziğin ve metafiziğin define haritasıdır. Dünyanın bir ucuna gizli defineler peşine düşüp giden insanın, yanıbaşındaki ilahi kitabın definelerinden habersiz yaşaması ne acı! Metafiziği ve henüz keşfinden aciz olduğumuz alemlerin anahtarıdır. Madde ile manayı teke indiren bütüncül bakışın adıdır Kur'ân. İçinde yaşadığımız evrenin, alemlerin hem ruhu hem hayatıdır. O sevgili Kur'ân hatırına yer ve gök ayakta durmaktadır. 

Böylesi bitmez bir Nil havzamız var ve bizler Sahra çöllerinde hâlâ bir damla suyun peşindeyiz. Bir damla suyu bulanlara methiyeler düzmekte, ömürlerimizi o damlayı nasıl bulmuş, yorumlamış diye harcamaktayız ama gel gör ki tam bir teveccühle Kur’ân'ın bitmez hazinelerinden, ab-ı hayatından kana kana içmiş ve sonsuzluğa ermişlerin hayatından bihaber yaşıyoruz. Zaman ayırmaya bile değer bulmuyoruz. Vay halimize! 

Kur’ân bizden muzdarip biz Kur’ân'ı anlamaktan uzak... Kur’ân insanlığın yegâne kurtuluşudur. Nice izmler çöktü tozu kalmadı ama ilahi beyan ve getirdiği hakikatler dimdik ayakta. Mesajı ile hayat bulanlar sonsuzluğa erdi, mesajından mahrumlar yollarda kaldı, dağ başlarında ısssız bir başına kaldı. Derinleşme, entelektüel olma, insan-ı kamil olma yollarını bize açan rehberdir o.