"“NATO Libya’ya müdahale etmeli midir? Böyle bir saçmalık olur mu yahu? NATO’nun ne işi var Libya’da? Bakın Türkiye olarak biz bunun karşısındayız, böyle bir şey konuşulamaz, böyle bir şey düşünülemez.”

Bu sözler tahmin edebileceğiniz gibi Erdoğan’a ait. Dönemin başbakanının bu sert açıklamasından yaklaşık 15 gün sonra NATO uçakları Libya’yı vurdu ve Kaddafi’nin devrilmesi ile sonuçlanacak askerî operasyon başlamış oldu.

NATO’nun Libya’ya müdahalesi ile hemen hemen aynı günlerde Suriye’de iç karışıklıklar çıktı. Esed rejiminin muhaliflere kanlı müdahaleleri ile Suriye iç savaşı ve Türkiye’nin Suriye macerası başlamış oldu. Kaddafi örneği Türkiye’yi panikletmişti.

Bir kez daha devrilecek bir adamın arkasında durmama planı yapıldı. Arap Baharı bütün rejimleri sarsmış bütün diktatörler tahtlarını kaybediyordu neticede.

Esed’e uzun uzun anlattık demokrasiye geç diye. Ancak ‘demokrasiye geç’ demekle ‘bırak git’ demek aynı şeydi. Suriye’nin sosyolojik yapısından ve tarihinden bihaber acul önerilerimiz karşılık bulmadı. “Sen bilirsin bedelini ödersin seni biz bile kurtaramayız” dedik.

Ancak Suriye’yi Wikipedia’dan öğreneceklerin bile bildiği bir gerçek unutuldu. Rejim orduyu kontrol altında tutuyordu ve Rusya, İran ve Çin gibi sağlam müttefikleri vardı. Batı’nın Irak gibi müdahale edeceği bir ülke değildi. Nitekim şovenist ve beylik sözlerimiz bize kaldı arkamızdan gelen olmadı. Bir dönem sıkı dostumuz Esed’in artık kanlısıydık ve zalim Esed ne olursa olsun gitmeliydi."

...