Türkiye'den binlerce kilometre ötelere gittiler. Hem de hiç arkalarına bakmadan.
Kimi ODTÜ'den, kimi boğaziçinden mezun oldu. Ne maaşa ne kariyere takıldılar. Yalnızca gittiler. Nereye hatta nasıl gideceklerini bilmeden ama ne yapacaklarını bilerek.
O gidenlerden biri de Çetin ailesiydi. Mehmet Çetin ve Ayla Çetin 2003 yılında iki çocuklarıyla birlikte Osmaniye'den yola çıkıp Türkiye'den 14 bin kilometre uzağa Filipinler'e gittiler. Tayinleri Filipinlerin en güneyine, Zamboanga'ya çıkmıştı.
Tarihler 8 Mayıs 2006'yı gösterdiğinde Çetin çiftinin Aynur Beyza adlı bir kızı oldu. Ancak Aynur Beyza bebek doğumundan 6 ay sonra 31 EKİM 2006'da solunum ve kalp rahatsızlığı sebebiyle vefat etti.
Beyza bebek önce buraya defnedildi. Aynur Beyza'nın vefatının ardından aradan iki yıl geçince toprak kayması sebebiyle şehirdeki yetkililer baba Mehmet Çetin'e kabrin kaybolmaması için yerini değiştirmesini tavsiye etti.
Mehmet Çetin ve eşi kabre gittiler. Kazmaya başladılar. Ancak bir türlü Aynur Beyza'nın bedenini bulamıyorlardı. Mezarlıkta aniden beliren bir kişi toprağı kokladı. Burayı kazın dedi. Ve sonra birden ortadan kayboldu
Minik Beyza'nın bedeni bu kez kazılan yerdeydi. Çetin ailesiyle birlikte mezarlığa giden Soner Malkoç bebeği kucağına aldı. Ancak bebek sanki yaşıyordu. Üzerinden iki yıl geçmesine rağmen kefen bembeyaz kalmış, masum yavrunun bedeni ise hiç bozulmamıştı.
Anne hıçkırıklara boğuldu. Baba Mehmet Çetin ise itidalliydi. Beyza bebeği kucağına alan babanın gözleri doldu. Yanındakilere "Şehitlere ölü demeyiniz. Zira onlar diridirler. Fakat siz bunu anlayamaz, idrak edemezsiniz" deyip yavrusunun cansız bedenini tekrar defnedecekleri yere doğru yola çıktı.
Filipinler'in ilk tür şehidi Beyza bebek, kabrinin taşındığı Türk okulunun bahçesinde sanki hala çocuklarla oynuyor. Anne-babası ise yavrularını oradaki hizmet gönüllülerine emanet edip, Zamboanga'dan yüzlerce kilometre uzakta bir başka bölgede hizmet etmeye devam ediyor..
