Hizmet, paradoksları adiyata kalb eder. Küçülerek büyümek, azalarak çoğalmak, ezilerek güçlenmek, vererek zenginleşmek, ağlayarak güldürmek, ölerek yaşatmaktır Hizmet… Hicrette sıla, gurbette kurbet, hüzünde bayram, karanlıkta nur, yoklukta varlık cilvesidir… Hiçlikte Herkül olma, iki büklümken şahlanma, dışlanmışken kalbe ulaşmadır Hizmet…
Başkalarının müdafaadan ümidi kestiği günde, taarruza geçme enerjisidir…
Kan kusup, kızılcık şerbeti içtimdi diyebilme erdemidir Hizmet. Küfredene, gülümseme Yunus-ötesiliğidir. Öfkesini yutkunup, ab-ı Kevser şükrünü etme bilincidir. “Ateş nereye düşerse düşsün beni yakar, bana düşerse, hoş safa, zaten sinemde yangın var,” ifadelerinde kendini bulan rıza ufkudur Hizmet.
Düşmanlık edenin düşmanlığını Hak’tan gelen bir mektup bilene düşman ne yapsın! Hapse düğün evine gider gibi güle oynaya gidene adüv ne yapsın! Her birinin beş yüz bin canı olsa, hepsini davaları uğruna vermeye hazır olanlara, savcı ne yapsın! Bu uğurda iflasa sürüklenmeyi uğur bilen ağabeylere ağa ne yapsın! İftira dalgalarını suskunluk limanının asudeliğinde boğan sabır kahramanlarına müfrit müfteri ne yapsın!
