Kazak’ların ‘Nafiz Dede’sine; ‘Nazif efendi, siz Çimkent’e gidersiniz!’

Bu arada Kazakistan’a gidip gelen arkadaşlar oluyordu.

Bir gün onların da olduğu bir toplantıya Hocaefendi bizi de davet etti. O gün orada, onlara; “Sayram’a gittiniz mi” diye sordu.

Onlar henüz gidemedik efendim deyince Hocaefendi; “Oralara gidip de Sayram’a gitmediyseniz, Kazakistan’a gittik demeyin” dedi.

Sonra bana dönerek; “Sen Çimkent’e gidince üç cumadan birini mutlaka orada ikâme et” dedi. Ben de -Rabbime hamdolsun- çok büyük bir mâni olmadığı müddetçe ona verdiğim sözü yerine getirmeye gayret ettim. Sonradan öğrendim ki, Sayram’da kırk civarında Sahabe mezarı varmış.”
Bu satırlar, seksenli yıllardan itibaren İzmir’deki en dar günlerinde Hocaefendi’nin yanında yer alan, zor dönemde evinde ağırlayan Nazif Dedeoğlu’nun bir video konuşmasından…

Dedeoğlu, 1942’de Konya’da doğdu.

Henüz 12 yaşındayken ailesiyle Salihli’ye, 1967’de ise İzmir’e yerleşir. İzmir‘de okuduğum yıllardan tanıdığım çok gayretli bir Hizmet sevdalısıydı.

İzmir’in, Altındağ semtinde inşaat malzemeleri satardı.

İnşaat sektörünü iyi bildiğinden, İzmir ve çevresindeki Hizmet kurumlarının hemen hepsinde onun alın teri vardı.

Eski adıyla üç numara olarak bilinen, Bornova-İstanbul yol kavşağındaki Atıf Bey yurt binasının yapımından, inşasına kadar büyük emekleri oldu.

Yamanlar Lisesi, yeni binasının yapımında da çok emeği olduğunun şahidiyim.

Sanırım 1988 yılı olmalı.

İş yerini Cuma Ovası’na yaklaşık otuz beş dönüm arazi üzerinde kurulu yere taşımıştı. O, hizmet müesseselerine sadece alın teri ile değil, maddi olarak da çok büyük katkılar sağladı.Sosyal medyaya düşen video konuşmasında da dediği gibi, Hizmetin ihtiyaçlarını karşılama n