Bir dizi senaryosundan terör örgütü çıkarılarak tutuklanan ve daha sonra hakkında tahliye kararı verilmesine rağmen bir esir gibi 310 gündür Silivri Cezaevi'nde tutulan Samanyolu Yayın Grubu Başkanı Hidayet Karaca'nın cezaevinde bir kitap kaleme aldı.
Karaca, yaşadığı hukuksuzlukları bu kitapta gözler önüne serdi. Karaca, "Bir Dizi Film Vatan Çamlıca Silivri" adlı kitabının bir bölümünde hapishanede kendisini ziyaret eden Oktay Ekşi'yi karşısında görünce çok şaşırdığını anlattı. Karaca, ayrıca Ekrem Dumanlı'nın serbest bırakılmasından sonra eşi Şule Karaca ile arasında geçen duygu yüklü diyaloğu paylaştı.
İŞTE KİTAPTA YER ALAN O BÖLÜM
Mahkeme salonuna girmeden önce kardeşim, meslektaşım Ekrem
Bey’in Saadet isminde bir kızı dünyaya gelmişti. Ekrem Bey’in tutuklanmamasına
çok sevindim. Hem yavrusuna kavuşacak olmasına hem
de bu zulmü dünyaya anlatacak olmasına sevindim.
Eşim Şule ilk görüşmemizde:
“Ekrem Bey’in çıkması iyi oldu. Yeni çocuğu oldu. Eşinin o haliyle,
kucağında bebekle Silivri’ye gidip gelmesi çok zor olurdu, sevindim.”
dedi.
Gözlerim doldu.
“Allah’ım ne güzel bir eş lütfetmişsin.” diye ben de buruk bir sevinç
yaşadım…
Biz hapishanede böyle düşünürken Ekrem Bey’in evinde de benzer
bir tablo olmuş.
Eşi demiş ki:
“Hidayet Abi yerine keşke sen içeride kalsaydın. Onu bırakıp seni
tutuklasalardı. Çünkü sen daha önce içeride yatmışsın, hazırlıklısın.
Hidayet Abi içeriyi hiç bilmiyor. Hem sen daha sağlıklısın, dayanırsın...
Serbest bırakıldığına hem seviniyorum, hem de üzülüyorum…” (s. 109)
***
Allah Allah…
Hiç aklıma gelmemişti Oktay Abi’nin beni ziyaret edeceği.
Hemen gittim; görünce çok mutlu oldum.
Yıllarca basın konseyinde toplantılarda beraber olmuştuk. Sık sık
fikren ters düştüğümüz de olurdu. Yazdığı bir köşe yazısından dolayı
köşesini bıraktı. Milletvekili oldu. “Başyazar Oktay Ekşi” unvanı, milletvekilliğinden
öndedir. Baskın yapıldığında da Zaman gazetesine Ekrem
Dumanlı’ya desteğe gitmişti.
Gündemi konuşuyoruz.
“Abi çok komik olaylar oluyor.” diyorum.
“Senin burada olmandan daha komik ne olabilir.” diyor.
Üzülüyor.
Bu süreç haliyle eski zamanları, darbe dönemlerini hatırlatıyor, biraz
da onları konuştuk.
Vakit geldi, Oktay Abi giderken, “Merak etme, yalnız değilsin.” diyerek
ayrıldı. (s. 124)
***
Mahpushanenin bir faydası da şu oldu ki;
Ön yargılarla birbirimize bakıp birbirimizi anlayamadığımız kesimlerle
şimdi, herkesin fikri, inancı, kendisine ait olmak üzere insanlık
ortak paydasında, evrensel değerlerde buluşuyoruz.
Aslında birlikte yapabileceğimiz ne çok şey varmış da görememişiz.
Aslında benzer şeylerden söz ediyormuşuz da birbirimize yeterince
kulak vermemişiz. (s. 128)
