Kaderde yazılmış, ikisi de mecburen tutuklanacakmış

Saçma sapan ve alakasız sebeplerden dolayı ailemizden uzak kalıyor, hapis yatıyorduk ve hapse girmemiz için bahane edilen, suç görülen nedenleri aklıma geldiği kadarıyla yazayım:

*Bankaya para yatırmak, Kur’an dersi vermek,

*Sigortalı kurumlarda çalışmak (öğretmen, esnaf vb.),

*Birinin sadece senin ismini vermiş olması (suç olmasa da),

*İsim benzerliği,

*10 sene önce bir şirkette hisse sahibi olmak,

*Telefonunuzda program kullanmak (içerikte hiçbir suç söylemi yok),

*Tweet atmak vb.

Bunlardan biri, size terörist denmesi için yeterli görülüyor, şu anki sistem ve sistemin adaleti, hâkimi bunları suç olarak görüyor. Üstelik bir de hapishanede yatmamak için bunları inkâr etmen gerekiyor.

Daha basit anlatımla:

“35A no’lu otobüse bindin mi?” “Evet”

“O zaman teröristsin. Peki sen bindin mi?”

“Hayır asla ben o hain 35A otobüsüne asla binmedim, ben  zaten  otobüse  karşıyım.  Önceden  sezmiştim  ben ve uzak durdum, hep yürüyerek giderdim Koca Mustafa Paşa’ya.”

İşte bunun gibi bir şey bizim yaşadığımız. Koğuşa yeni biri geldi mi sorardık:

“Suçun ne?” “Bylock”

“6 yıl 3 ay yersin çıkman zor. Senin suçun ne?” 

“Bank Asya”

“Zor be kardeş belki üçüncü mahkemede tahliye olursun uzatmaya çalış.” vb.

Zamanla hayatın doğal akışındaki bu olayları suç olarak kabullenip, alacağımız cezaya göre kendimizi terörist olarak kabullenmiştik. Birbirimize “Naber terörist” şeklinde şakalar yapar olmuştuk, izahı olmayınca mizahı yapılırmış, ondan herhalde...

Hiçbir suçumuz yokken altı yıl üç ay ceza alıp tah