İnsan Hakları Derneği Genel Merkezi, İnsan Hakları Derneği Ankara Şubesi, Çağdaş Hukukçular Derneği Ankara Şubesi, Türkiye İnsan Hakları Derneği ve Ankara Tabip Odası, şubat ayında kaçırılan 6 kişinin bulunması için Ankara’da basın toplantısı düzenledi.

Kaçırılan Özgür Kaya, Erkan Irmak, Salim Zeybek ve Yasin Ugan’ın eşlerinin de katıldığı basın toplantısında konuşan İnsan Hakları Derneği yöneticisi Nuray Çevirmen, zorla kaybettirmeye dair uluslararası sözleşmelerde geçen maddelerini okudu. 

Çevirmen, “Türkiye uzun yıllardır kaybetme vakalarıyla gündeme kalmaya devam etmektedir. 1990’lı yıllarda binlerce insan gözaltında kaybedildi, işkence maruz kaldı ya da öldürüldü. 2016 Darbe girişiminin ardında binlerce insan kötü muameleye maruz kaldı, uzun süre haber alınamadı. Kaçırılanların aileler bugüne kadar birçok başvuru yapmış, AİHM’ye kadar gidilmiş ancak bugüne kadar bir sonuç alınamamıştır.” dedi. 

“Kaybetme ve kaçırmalara karşı sesimizi birlikte yükseltelim” başlıklı toplantıda daha sonra kaçırılan 6 kişinin eşleri yaşadıklarını bir kez daha anlattı.

İnsan hakları savunucularının ortak açıklamasından sonra ilk sözü kaçırılan Özgür Kaya’nın eşi Aycan Kaya aldı: “13 Şubat’ta kaçırılan Özgür Kaya’nın eşiyim. 13 Şubat’tan bu yana, gerek ulusal gerek uluslararası her türlü resmi başvuruyu yaptım. 

Her türlü makama bu olayı anlattım. Ancak hiçbirisinden eşimin nerede olduğuna dair herhangi bir incelemeye, araştırma bilgisine ulaşamadım. Bu 142 gün ailemiz için, çocuklarımız için çok zor geçti. Eşimin neler yaşadığını bilmiyorum, yaşayıp yaşamadığından emin değilim. Buna katlanması dayanması çok zor.

Çocuklarıma cevap vermekte çok zorlanıyorum çünkü aynı soruların cevabını kendime bile vermiyorum. Yani neden? Bir insan suçlu ise yargılanır, cezasını çeker. Bu şekilde bir kaçırılmayla neye ulaşılmaya çalışılıyor. Biz neyi bekliyoruz, neyin tamamlanmasını bekliyoruz. Hangi suç böyle bir kaybedilmeyi meşru hale getirir bunu bilemiyorum. 

Cumartesi Anneleri’nden bir kadın ile görüştüm. Babası 23 yıldır kayıp. Babasının artık geri gelme imkanı olmadığını ama bizim eşlerimizin geri gelmesi için ellerinden geleni yapacaklarını söyledi. 23 yıl önce kaybedilmiş bir babadan bahsediyoruz. Bu nasıl olabilir, insan buna nasıl alışabilir?

Artık eşimin ortaya çıkarılmasını istiyorum. Gerçekten çok zor durumdayım. Üzüntüyü endişeyi bir kenara bıraktık. Yaşadıklarımızı hazmedemiyoruz. Çocuklarımdan hala saklıyorum, çocuklarımın devletine milletine vatanına düşman olarak büyümesini istemediğimden saklamaya devam edeceğim.”

Kaçırılan Erkan Irmak’ın eşi Nilüfer Irmak ise daha önce kaçırılıp işkence yapılan Ayten Öztürk ve Zabit Kişi’nin ifadelerini okuduğunu ve dehşete kapıldığını belirtti: “Eşim 16 Şubat 2019’dan 23 sularında tartaklanarak götürüldü ve bir daha haber alamadım. O gece huzur operasyonu olmuş. Devletin aldığını düşündüm, gelecekler ve gözaltında olduğuna dair bilgi verecekler diye düşündüm. 

24 saat o umutla bekledim. Daha sonra yetkili mercilerin kapısını çaldık, defalarca gittik, hiçbir şekilde cevap alamadık.

Hiçbir görüntü yok elimizde. Sırra kadem bastı resmen. Ortada selamlaşmamız, köşeyi dönerken de tartaklanarak götürülmesi var. O günden beri gece gündüz sıcak soğuk demeden camdan döndüğü köşeden gelir umuduyla diye bekliyorum, yaşıyorum.

Üç çocuğum var. Sürekli uyuyorlar, psikolog uyararak bastırdıklarını söylüyor. Büyük oğlum biliyor, ortanca oğlumdan sınava gireceği için gizlemiştim, maalesef sınava iki ay kala o da öğrendi. 14 yaşında. 

Bir tek 11 yaşındaki oğlumdan sakladığımız düşünüyoruz ama onun da sezgileri çok kuvvetli. Her gece ağlıyormuş, abisiyle aynı odada kalıyor. Psikolojik olarak yıkılmış durumdayız. Benim metabolizmam çökmüş durumda.

138 gün oldu. Belirsizlik beni çok yıprattı, işkence yazılarını baştan sona okudum. Hem Ayten hanımın hem de Zabit Kişi’nin. Okuyunca tüylerim diken diken oldu. Bir insana nasıl yapılır bu. Biz hayvanlara bitkiler merhamet duyarken eşref-i mahluk olan insana nasıl yapılır?

AİHM başvurumuza cevap verdi ama Türkiye, AİHM’in talebine de cevap vermedi. 3 ay ek süre istediler, bir umut Eylül ayını bekliyoruz. Sabır da kalmadı, gelir inşallah demekten başta çocuklarıma verecek sözüm yok.”

Çocuklarının gözleri önünde kaçırılan Salim Zeybek’in eşi Betül Zeybek, konuşmasında duygularına hakim olamadı: “Ben yaşadıklarımızı uzun uzadıya anlatmak istemiyorum. Çocuklarımdan saklama gibi bir durumum olamaz benim. (Ağlıyor)… 

Çünkü biz hep birlikte yaşadık. Her şey çocuklarımın gözlerinin önünde oldu. Burada duygularıma hakim olamadım, patlama noktası oldu, hep dik durmaya çalışıyorum. Artık her yerde anlatmaktan çok yoruldum. Dilenci gibi eşlerimizi arıyoruz.

Ben de maalesef işkence haberlerini okuduğumda çok etkilendim. Bizi ne bekliyor bilmiyorum. Beden sağlığı, ruh sağlığı yerinde geri gelecek mi bilmiyorum. Her şarta, her duruma hazır olmalı mıyız onu da bilmiyorum. Bugün tam 134 gün oldu. Her gün, gün sayıyoruz.

Cumartesi Annelerini o kadar iyi anlıyorum ki, 23 yıl önce babasını kaybeden bir evlat. Kayıp çok zor, meçhul bir zamanı, meçhul bir şekilde bekliyoruz. Kendimi bir şekilde hazırlamaya çalışıyorum ama çocukları nasıl hazırlarız bilmiyorum. Kelimelerim bitti. O yüzden bir an evvel eşlerimizi bekliyoruz.”

Kaçırılan Mustafa Yılmaz’ın eşi Sümeyye Yılmaz, kamu kurumları tarafından yıldırılmaya çalışıldığını ancak eşini aramaya devam edeceğini söyledi: “Öncelikle İHD’ye çok teşekkür ediyorum. Eşim 19 Şubat 2019’da beri kayıp. Siyah bir Transportar’a bindirildi ve götürüldü. Her kuruma başvurdum, ancak Ankara Barosu Raporu, İHD’nin raporu dışında başka hiçbir kuruluştan geri dönüş alamadık. 

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne başvurduk. Bekliyoruz. Eşim nerede, ne halde, başına ne geldi, ne zaman gelecek, hayatta mı değil mi bilmiyorum. Düşünebiliyor musunuz, teknolojinin muazzam geliştiği bir yerde, Ankara’nın göbeğinde eşim kaçırılıyor. 

Başvuru yaptığı kurumlar eşimin evi terk ettiğine beni inandırmaya çalışıyorlar. Gerek adli, gerek idari kurumlar beni yıldırmaya çalışıyorlar, bu olayı takip etmemi istemiyorlar. Bunu yapanların asla peşini bırakmayacağım.

Zorla kaybetme bir insanlık suçudur. Bu soruşturmaları etkin bir şekilde yürütemiyorsanız siz bu suça ortak oluyorsunuz. Ben buradan insan hakları kuruluşlarına Amnesty, Human Right’a seslenmek istiyorum. Acil eylem planı yapılsın ve kaçırılan insanların ne durumda oldukları hükümete sorulsun. 

Eşim dahil kaçırılan herkesin bilinmeyen yerde, nasıl bir muameleye maruz kaldığını düşünmek istemiyorum. Suçu varsa yargılansın, mahkeme önüne çıksın, lütfen bize destek verin.”

Bugüne kadar Siyah Transporter vakası olarak bilinen olaylarda 28 kişi kaçırıldı. Bunlardan bir kısmından halen haber alınamıyor. 

2019 yılı Şubat ayı ise kaçırmaların en yoğun olduğu ay oldu. Erkan Irmak dahil 6 kişi peş peşe kaçırıldı. Bu kişiler halen kayıp.

Sunay Elmas (27 Ocak 2016) 

Ayhan Oran (1 Kasım 2016)

Mustafa Özgür Gültekin (21 Aralık 2016)

Durmuş Ali Çetin (17 Mayıs 2017)

Hüseyin Kötüce (28 Şubat 2017)

Mesut Geçer (26 Mart 2017)

Turgut Çapan (31 Mart 2017)

Önder Asan (1 Nisan 2017)

Cengiz Usta (4 Nisan 2017)

Mustafa Özben (9 Mayıs 2017)

Fatih Kılıç (14 Mayıs 2017)

Cemil Koçak (5 Haziran 2017)

Murat Okumuş (16 Haziran 2017)

Enver Kılıç (30 Eylül 2017)

Zabit Kişi (30 Eylül 2017)

Hıdır Çelik (6 Aralık 2017)

Ümit Horzum (6 Aralık 2017)

Ayten Öztürk (13 Mart 2018)

Orcun Şenyücel (21 Nisan 2018)

Hasan Kala (20 Temmuz 2018)

Fahri Mert (12 Ağustos 2018)

Ahmet Ertürk (16 Kasım 2018)

Gökhan Türkmen (7 Şubat 2019)

Yasin Ugan (12 Şubat 2019)

Özgür Kaya(12 Şubat 2019)

Erkan Irmak (16 Şubat 2019)

Mustafa Yılmaz (18 Şubat 2019)

Salim Zeybek (20 Şubat 2019)

Şubat ayında kaçırılan ve halen haber alınamayan 6 kişinin eşleri için Cumartesi Anneleri de bu Cumartesi açıklama yapıp, dayanışma çağrısında bulunacaklar.