İnsaniyetinize ne olmuş ki! 668 bebek 17 Bin kadın mahpusta

Câfer bin Ebû Talib’in Habeş Necaşîsi’nin huzurunda, muhacirleri temsilen yaptığı meşhur bir konuşma vardır. Bir belagat harikası olan o muhteşem hitapta Hazreti Câfer, Mekke müşriklerinin gönderdiği diplomatik heyetin iftiralarına cevap verirken “cahiliye” kavramına da açıklık getirir ve der ki:

“Ey hükümdar! Biz cahiliye zihniyetine sahip bir kavimdik. Akrabalık bağlarına riayet etmez, komşularımıza kötülük ederdik. Güçlü olanlarımız zayıfları ezerdi.” (İbn Hişam)

Fetih Suresinde geçen “Cahiliye taassubu” (hamiyyetü’l-cahiliyye) da, cahil bir toplumun hayatına hakim olan şiddet, kin ve nefrete işaret eder.

Kısaca cahiliye, bir “barbarlık dönemi”dir ve Efendimiz’in (as) işaret ettiği gibi her asır ve coğrafyada kendini tekrar edebilir.

Cehl-hilm kelimelerinin anlamlarını inceleyen Japon araştırmacı lzutsu, cahiliye dönemi ve İslam devrindeki insanların sıfat ve davranışlarını birbiriyle kıyasladıktan sonra cehlin fiili tezahürünün zulüm olduğunu, cahiliye çağı insanlarının Hazreti Peygamber (as) ve ashabına karşı yaptıkları bütün zulüm ve işkencelerin arkasında da bu cehaletin yattığını belirtir.

Ve “cahiliye”nin asıl karşıtının ilim değil, “hilim” olduğu tespitini yapar. Hilim kelimesi, metanet, sükûnet, bağışlama, yumuşak huyluluk, ahlak ve karakter sağlamlığı, ihtiyat ve ılımlılık gibi anlamlara geldiği için halim, “medeni insan” demektir.