İnsan ile hayvan arasındaki ince çizgi

Sevgi, saygı, empati, uzlaşı, hoşgörü ve tolerans “insan”a ait bir özellikler…

Hayvanlarda bunlar görülmez. Bir sırtlan veya çakal bir diğerine saygı göstermez. Avını paylaşmayı düşünmez. Hayvanların tek üstünlük kriteri karşısındakini daha fazla ısırabilme, daha keskin dişlere sahip olabilmektir.

Kredi derecelendirme kuruluşları var. Standard & Poor’s, Moody’s, Fitch… Bunlar ülkelerin ekonomik durumlarını derecelendiriyorlar. Ülkeleri ekonomik olarak değil de ahlaki açıdan, insani bakımdan derecelendirmek söz konusu olsaydı yukarıdaki kriterler açısından Türkiye’nin notu hangisi olurdu?

A1 – İnsan yaşamına uygun

A2 – Zor da olsa yaşanabilir

B1 – İnsanca yaşayamaz

B2 – İnsan yaşamı için uygun değil

C – Hayvan yaşam alanı

Notumuzu az çok herkes tahmin edebilir. İnsan, insanlığını insanların içinde sürdürebilir.

Evet, bu ülke uzun zamandır insanlar için uygun bir yaşam alanı değil. 783.562 km²’lik Türkiye sınırlarına bir tabela koymak söz konusu olsa “İnsan yaşamına uygun değil” dışında ne konabilirdi? Ülkeyi yönetenlere bakılsa, yönetim biçimi, hukuk, insan hakları incelese ne karar verilebilir?

Türkiye’de hükümet yönetimini ve devlet davranışlarını sembolize eden yalnızca üç beş kelime var: “saldırma”, “yakma”, “yıkma”, “parçalama”,“dişleme”, “ısırma”, “yok etme”

Ve bu kelimeler maalesef böyle bir yönetimle kendini özdeşleştirmiş kitleler için amentünün şartları haline geldi. Hayvani ne kadar davranış varsa artık birer iktidar erdemi. Her kötü davranış, mücessem birer Fareli Köy kavalcısı olmuş ve kitleleri peşine takmış durumda.