'Hz. Yusuf’tan bugüne ümit ve nusret'

İşte o yazı:

“Deryalar, damlalardan meydana gelir; ama damlanın deryalaşacağı zamanı büzmeye kimsenin gücü yetmez…”***

Hz. Yusuf (as)’ın kıssası (hikâyesi) için Kur’an-ı Kerim “kıssaların en güzeli” der. Hz. Yusuf’un çocukluğu, büyümesi, kuyuya atılışı, ordan kurtuluşu, köle olarak satılması, peygamberliği, zindan hayatı ve sonra Mısır hazinelerine vezir oluşu. Surenin sonuna doğru Yusuf kıssası biter ve diğer zamanlar için de hüküm içeren ayetler sıralanır. Tebliğ ve irşad için yola çıkanların “azlık” kaynaklı inkisarı hayale uğramamaları için tenbih yapılır: “Şunu unutma ki: Sen, bu¨yu¨k bir kuvvetle arzu etsen bile insanların çoğu iman etmezler.”(12/103) Bu ikaz Kur’an’ın pek çok yerinde tekrarlanır: “İnsanların çoğu bilmez”, “…çoğu şükretmez”, “…çoğu aklını kullanmaz”, “…çoğu nankörlük eder.”, “…çoğu fasıktır.”, “…çoğu ahde vefa göstermez.”

Her tebliğ dönemi kabaca ikiye ayrılır. Başlangıç kısmında tebliğ yapılma, anlatma ve insanların kabulü. İkinci kısım tebliğ edilene sadakat imtihanı. Kur’an surenin sonunda bu ikazı yapar. Siz işinizi tam bir temsille yapın. Sonrasını boş verin. Çünkü bu kısımda ekseriyet kaybeder… İnsan gerçekliği budur. “Her ne yaparsanız yapın insanların çoğunun tercihi sizinle beraber olmaz” der. Yani “çoğunluk sizin peşinizden gelmez”, “çoğunluk size iyi gözle bakmaz” der.

Ve sürenin 110. ayeti akıbeti ifade eder. Bu ayete tüm Türkçe meal verenler yaklaşık şu ifadelerle verirler: “Nihayet peygamberler ümitlerini kesecek hâle gelip yalanlandıklarını düşündükleri sırada, onlara yardımımız geldi de, böylece dilediğimiz kimseler kurtuluşa erdirildi. Azabımız ise, suçlular topluluğundan geri çevrilemez.”

Mealcilerin hepsi ilk kısmındaki “ümitlerini kesmek” ve “yalanlandıklarını düşünmek” fiillerinin öznesi olarak peygamberleri gösterir.

Sadece Prof. Dr. Suat Yıldırım farklı bir meal verir