[Hüseyin Odabaşı] Laubalilik ve ciddiyet

Laubali sözlükte umursamaz, aldırışsız, ilgisiz demek. Laubalilik bu bakımdan pek çok emeği berbat eden kötü bir haslettir. Bu kötü haslet donanımı yüksek ve etkin fertlerde veya toplumlarda da olabilir. Olabilir fakat laubalilik rutubetini yemiş sosyal bünyeler bundan dolayı bir türlü gerçek kurtuluşa ve bahar günlerine ulaşamazlar.  

Bu tür topluluklarda yaşayan fertlerin resmini yapmak gerekirse riskler umursanmaz. Bundan dolayı da zamanla telafisi mümkün olmayan ihmaller oluşur. Arabasından meydana gelen arıza seslerine zamanında kulak verip de müdahale etmez laubali. Arıza büyüdükçe büyür derken motor iflas eder. Aynen bunu gibi halk, oy verip başına idareci yaptığı insanların rüşvet, adam kayırma gibi kulağa hoş gelmeyen seslerine lakayt kalır. “Olsun be” umursamazlığına düşer. “Çalıyorlar ama çalışıyorlar” ile lakaytça teselli olur. Gelen veya büyüyen belayı göz yumarak veya başını kuma sokarak atlatma yolunu seçer. Ben görmesem belayı o da beni görmez diye düşünür. Fakat heyhat tek adam hırsız olur. Hırsız herkesin cebini hortumlamaya başlar. Derken bu laubalilik o umursamazlık o millete pahalıya mal olur. Yani fakirlik bir karabasan gibi şehirlerin üzerlerini örter, ovalardaki obalardaki canlılığı yok eder.   

Diktatörlerin idaresi altındaki her toplum laubalidir, lakayttır. Zulme haksızlığa lakayttır. Yağan bela yağmurlarının kendi başına yağana dek felaket yaşayanların ne sesini duyar ne de feryatlarını işitir. Bir gün felaket yağmurları kendi başına yağdıranlardan yani zalimlerden hıncını almak ister fakat çok geç kalmış olur. Çünkü atı alan Üsküdar'ı geçmiştir. Gaflet ve laubalilik bir memeden beslenirler. Ve Allah gafiller topluluğuna hidayet etmez. Hemen her dönem darbe yapanların önüne koydukları sandıktan yüzde seksen zalimlere çıkan desteği gaflet ve laubaliliğin dışında hiçbir gerekçeyle izah etmemiz mümkün deği