Hicrete karar verdiyseniz, Allah’a tevekkül ederek gidin...

M. Ertuğrul Düzdağ Bey’in, uzun bir çalışma ile, Ali Ulvî Kurucu Ağabeyimizin Hatıralarını derleyip istifademize arzetmesi, çok hayırlı bir hizmet olmuştur. Cenab-ı Hak her ikisinden de râzı olsun. O aziz hatıralardan zaman zaman bazılarını aktarmak istiyorum. 

Bunlardan bir tanesi, Ali Ulvî Ağabeyimizin Mustafa Necati Efendiyle ilgili anlattıkları:

“Mustafa Necatüddîn Efendi ile 1946 yılının haccında Medine-i Münevvere’de görüşmüştük. Türkiye’de o zaman hac için kimseye izin verilmiyordu. O, Antep, Kilis, Halep tarikiyle, Suriyeli hacıların arasına karışarak gelebilmişti… 1948 veya 1949’da bu sefer temelli olarak geldi. Önce bir müddet Medine-i Münevvere’de kaldıktan sonra Mekke-i Mükerreme’ye gitti. Orada evlendi. On bir çocuğu oldu. Hacılara, talebelere en fazla yardım eden hoca idi. Durmadan ders okuturdu. Dükkanı sade koku satan, yazı yazılan bir yer değildi. Âdeta bir fetva dairesiydi. Dinî, fıkhî bir müşkili olan kendisine gelirdi.

“Bir hac zamanı günüydü. Dükkanına gittim. Baktım hoca kitaplara dalmış… Müşteriler de bekliyorlar; hacılar koku almışlar, parasını verecekler, Mustafa Efendi, kitaba dalmış araştırıyor. Hacılar sabırsızlanıyorlar: ‘Hocam şu parayı al!’ diyorlar. Onun canı sıkılıyor: ‘Yahu bu para ne belâlı şeymiş be!. İnsanı bir kitaba bile baktırmıyorlar!..” diyor. Halbuki Hoca Efendinin on bir çocuğu var, dükkan kirası var, ev kirası var, depo kirası var… Hac mevsimi geçiyor, kokular satılırsa şimdi satılacak. Ama o, para veren adam kızıyor: ‘Yahu bu dünya ne belâlı, ne fitne bir dünya imiş! Yahu bu dünya adama kitaba baktırmıyor!’ diyor. 

“Mustafa Necati Efendi hicret edip (ilk defa bekâr olarak) Medine-i Münevvere’ye yerleştikten sonra, Erzurum’da bulunan annesi ile küçük kardeşi Hüsnü Efendi de ‘Biz de gidelim’ diye hicrete niyet etmişler… Sonra Hüsnü Efendi Nakşî Şeyhi Alvar İmama Efe Hazretlerine