Ardı arkası kesilmeyen veya sadece şiddet ve ağır hasar limiti değişen facialar sarmalında takılı kaldık. Onlarca cana mal olan otel yangını, “Geliyorum!” diyen ve kronik hale gelen boşvermişliğin tipik örneklerinden sadece biri. İlk değil. Sürpriz hiç değil. Son da olmayacak.

 

Saray ve iki bakanın kapsamlı bir soruşturma başlatıldığına dair beyanatları ilk gün telaşının tetiklediği acelecilik. Ne kadar kapsamlı olacağını göreceğiz. Sıcağı sıcağına yapılan tutuklamaların kamuoyunu rahatlatmak ve “Devlet çalışıyor!” imajını korumaya yönelik PR çalışması olduğu her halinden belli. Olmadık yerde Saray'ın ve Çevreden sorumlu bakanın “Deprem konutlarının yüzde kırkbeşi hazır!” açıklaması da boşuna değil. Yangın ve deprem konutları arasındaki korelasyonu başka türlü izah etmek epey zor. Hafızam beni yanıltmıyorsa, Şubat 2023 depremi olduğunda, konutların sene sonunda tamamlanacağını vadetmişlerdi. Sene 2025 ve yüzde kırkbeşi konuşuluyor!

 

Ağır hasarlı felaketlerimiz hiç eksik olmuyor, ancak devletliler nedense hep hazırlıksız yakalanıyorlar. Vaziyeti hafifletmek ise maaşlı medya tetikçilerine kalıyor. İktidarın herkesten daha üzgün, herkesten daha şefkatli ve her daim vatandaşın yanında olduğu görüntüsünü vermek birinci öncelik. Olay ile ilgili haberlerin hemen hepsinde iktidar mensuplarına arslan payı düşmesi raslantı değil. Dilim varmıyor ama, il yerel idaresi iktidara ait olsaydı, olayın boyutlarını bu kadar detaylı öğrenme şansımız olur muydu, emin değilim. Muhalefete ait bir belediyenin iktidarın “turp heybesine” düşmesi an meselesi.

 

Bir günlük yas ilanından sonra, devletlilerin hüzünlü hallerinin manşetten verilmesine özen gösterildi. Putin'in başsağlığı dileklerini bile vatandaş adına iktidar mensupları alıyor. Daha ne yapsınlar?

 

Bolu'da yaşanan facia, bir şekilde kitabına uydurulup sürdürülen usülsüzlüklerin daha doğrusu Şark Kurnazlıkları'nın kendisini çok ağır hatırlattığı olaylardan sadece biri. Hani şu aşina olduğumuz “Çatısını örtelim, eksikleri içine girince tamamlarız!” aceleciliği. Gecekondu ve ferdi yapılaşmadaki bu savrulma, işletme ve geniş yapılarda bilançosu çok ağır felaketlerle kendisini gösteriyor. Yüzlerce kişinin geceleyeceği bir mekanda yangın merdiveni ya da duman alarm cihazlarındaki ihmal koca otelin çatısını örttükten sonra da tamamlanamamış. Söz konusu binanın üç aylık ya da altı aylık periyotlarda tekrar edilmesi gereken rutin kontrollerinde yetkililer neyi denetlediler acaba? Kimsenin aklına “Yahu, bu garip merdivenin içeride işi ne?” diyesi gelmemiş.

 

Bu noktadan sonra binaya ait yeterlik ve teknik donanım eksikliklerinin konuşmanın kimseye faydası yok. Baksanıza bu tür binaları kimin denetleyeceği konusu bile çözülememiş. Bereket versin, adını açıklamaktan hicab(!) eden bir yetkili “Bu tür turistik yerlerin denetimi bakanlığa ait!” diyerek konuya açıklık getirdi getirmesine de, kusur yine sahipsiz kaldı. Yangın mahalline ancak bir saat sonra intikal edebilen itfaiye merkezi, hasar döküm raporu yayınladı. Savunma hazırlaması beklenen yetkililerin, olay raporu hazırlaması da evlere şenlik bir durum.

 

Mevcut iktidar tabii afetleri anlama konusunda ciddi sorunlar yaşıyor. Kimse onlardan bu afetleri durdurmasını beklemiyor ama, onlar öyle zannediyorlar. Bu konuda yapılan tenkidlere duygusal yaklaşmaları bu yüzden. İktidarlara düşen vazife, tabii afetlere karşı tedbir alıp uyarıları ciddiye almakla başlıyor. Türkiye'de eksik olmayan tabii afetlerden sonra iktidar yanlılarının tam cephe Saray önünde barikat kurmaları herşeyin en doğrusunu yaptığına çok kötü inanmış olmalarından.

 

Bu satırların yazıldığı saatlerde, “Hata” hala ortada ve sahipsizdi. Saray'ın “Kapsamlı bir soruşturma başlatıyoruz!” açıklamasından sonra içimden bir ses “Yine zamana yayıp, unutturacaklar!” diye mırıldanmaya başladı. İktidar kadrolarına uzanan hataların kanuni karşılıkları “zaman aşımı” duvarına toslayıp dağılmıyor mu?