[Harun Tokak] Emanet Palto

Sıcak bir yaz günü odamda çalışırken telefonum çalıyor. Büyük imtihanları başarı ile vermiş olan değerli kardeşim Hasan Hüseyin Aygün Bey arıyor.

“Hatıralarımı kaleme aldığım kitabımı gönderdim, bakabilir misiniz?” diyor.

“Memnuniyetle.” diyorum.

Kitabın tıpkı Anadolu türküleri gibi hepsi birbirinden güzel, hepsi birbirinden hüzünlü hatıralarla dolu olduğunu görüyorum.

O kitabın geçtiğimiz günlerde Emanet Palto adıyla Süreyya Yayınları arasında çıktığını görünce, isim babası olduğumdan mıdır yoksa çıkmadan önce okuduğumdan mıdır içime dalga dalga bir sevinç doluyor.

Hasan Hüseyin Bey’in bütün hayali inşaat mühendisi olmakmış ama olmamış.

Üniversitede Risale-i Nur’larla tanışması düşünce dünyasında ciddi değişikliğe sebep olmuş. 

Öğretmen olmaya karar vermiş. Öğretmen olmak istemesine biraz da dönemin muktedirlerinin başörtüsü yasağı sebep olmuş.

Üniversitede hocaların başörtülü kızlara, “Başını aç veya dışarı çık.” demesi, onların da ağlayarak sınıftan çıkmaları ona çok dokunmuş ama elinden bir şey gelmemiş.

O günün muktedirleri başörtülü öğrencileri üniversiteye almıyordu. Bugünse başörtü yasağı üzerinden iktidar olanlar başörtülü bacıları hapishanelere dolduruyor.

Hasan Hüseyin Bey üniversitede okurken başka kalacak yer bulamadığı için son tercih olarak bir Hizmet evinde kalmaya başlıyor. Sonraki yıl orta-lise öğrencilerinin kaldığı Hizmet’in bir yurdunda belletmen olsa da ‘‘Acaba doğru bir yerde miyim?’’ düşüncesi sık sık onu yokluyor.

Risale-i Nur’larla tanışmasına vesile olan cem