[Harun Tokak[ Bir Başkadır Sizin Yeriniz

İyi bir senarist ve yönetmen olan Jessica Beshir son filminde “Zordur Gitmek” diyor.

İşsizliğin, fakirliğin ve kaçınılmaz kaderin pençesinde yaşayan insanlar daha yaşanabilir bir hayat için doğdukları toprakları terk etmek zorunda kalıyorlar.

Bu anlaşılabilir bir durum.

Ama bir de adanmışlık ruhu ile destansı gitmeler var.

Tıpkı önden giden atlılar gibi…

Onlar, ellerinde dünyalarını sığdırdıkları birer bavul, arkalarına ayrılığın acılarını sırtlayıp gittiler. 

Kimi Asya bozkırlarına kimi Afrika çöllerine…

Ömrünün baharındaki bu yiğitler bir Leyla gibi sevdikleri ülkelerini bırakıp neden gittiler?

Geride neleri bıraktılar?

Hayalleri, aşkları, sevdaları yok muydu bunların?

Bu nasıl bir sevda ateşiydi, nasıl tutuşmuştu?

Hangi bengisu pınarlarından içtikleri ölümsüzlük iksiriyle sarhoş olmuşlardı?

Neden doğup büyüdükleri toprakları, bakıma muhtaç yaşlı anne ve babalarını yaşlı gözlerle bırakıp gittiler?

Binlerce simurg kuşu gibi, dönüşü olmayan kızıl ufuklardaki çelik duvarları delerek sonsuz ufuklara kanat çırptılar.

Bu insanlığa karşı bir vefanın, bir adanmışlığın dışavurumuydu. Anadolu insanın içindeki devin uyanışıydı.

O gitmelerden hiç unutmadığım biri de hiç şüphesiz Talib Beydi. 

Türkiye’nin en itibarlı okullarından biri olan Fatih Kolejleri’nin genel müdürü iken Kuzey Irak gibi o günlerde oldukça güvensiz bir coğrafyaya gitmek hiç de kolay değildi. 

Boğazın büyülü güzelliğini bırakıp elektrikleri yanmayan, suları akmayan, silah sesleri hiç susmayan bir yere talib olmak ancak büyük ruhlu insanların işiydi.

Bu yüce ruhlu ins