Hakim polise sordu.. Oğlum sen 'Allah' demez misin?

Hatıratında Ali Ulvî Kurucu Ağabey emekli hâkimlerden bahsederken diyor ki: “Hac mevsimi dışında, 1980’li yıllardaydı; on emekli hâkim geldi. Hepsi emekli olmuşlar, umre ve Peygamber-i Zîşân’ı ziyaret için, birlikte karar verip yola çıkmışlardı. Kütüphane’ye  geldiler, oturduk, konuşuyoruz. Kendilerinin emekli hâkimler olduklarını söyledikleri zaman, gayr-i ihtiyarî olarak sormaktan kendimi alamadım: 

‘Hâkim beyler, sizin hayatınız sahnelerle doludur. Her biriniz 30-35, belki daha fazla yıl bu vazifede bulundunuz. Sizin hâfızalarınızda, kim bilir ne canlı hâtıralar vardır?’ dedim. 

Onlar ‘Gayet tabii, evet öyledir…’  dediler. 

İçlerinden birisi, ‘Arkadaşlara  vekâleten sözü ben alayım’ dedikten sonra, şunları söyledi: 

‘Bizim gibi düşünen, inançlı hâkimleri en çok üzen dâvalar, dini dâvalardı. Bilhassa ‘Arap harfleri okuttu.’ diye, Kur’an-ı Kerim okutup öğretenlerin ve ‘Âyin yaptı’ diye, Allah’ı zikreden Müslümanların ihbâr üzerine, basılıp suçlu gibi mahkemelere sevk olunmaları, bizi en çok üzen dâvalar olurdu. Hiç unutmam, Urfa’nın bir kazasında hâkim idim. Soğuk bir kış gününde, polis mahkemeye bir grup vatandaş getirdi. ‘Hayırdır  inşallah evlâdım,  kim bunlar?’ diye sordum. O da ‘Efendim bunları cürm-i meşhud hâlinde yakaladım getirdim.’ dedi. 

‘Ne yapıyorlardı?’ dedim. 

‘Âyin yapıyorlardı!’  dedi. 

‘Nasıl yapıyorlardı?’ dedim. 

‘Allah, Allah, Allah diyorlardı.’ dedi. 

‘Allah mı diyorlardı?’ dedim. ‘Evet efendim.’ dedi.