"Yaptığınız şeylerden dolayı bir kalabalık topluluk karşısına çıktığınızda alkışlanma arzusuna düşersiniz. 'Millet seninle iftihar ediyor' seslerini duymak istersiniz, arzu edersiniz. Bütün bunlarla hüsranın göbeğine otağınızı kurarsınız, hiç farkında olamazsınız..." Hocafendi, Kehf suresinin son kısmında, dünya hayatında çok iyi şeyler yaptığını sanan mağrurların uyarıldığına dikkat çekti. Elde edilen başarılar neticesinde nasıl davranılması gerektiğini anlattı. "Bu mevzuda istikamet şudur: Allah Celle Celaluhu sizi çok önemli işlerde istihdam edebilir. İstanbul'u fethettirebilir. Koca Kanuni belki o çağın zülkarneyni, şarktan garba gÛna gÛn her tarafı fetheden, bütün dünyadaki milletleri adeta kapıkulu halayık haline getiren hükümdar Viyana'ya gitmiş, geriye dönmüş. Siz gitseniz, fethetseniz dahi denmesi gerekli olan şey şudur: İhtimal bizim yerimizde başkaları olsaydı bu meseleyi çoktan, bu mesafenin iki katı üç katı daha ötelere götürmüş olurdu demek." Hocafendi, 'iyilik yapıyorum' derken yıkıp dökenlerin sonunun hüsran olacağını belirtti. "'Vahdet-i Ruhiye'yi koruyacağım, nizamı tek başıma elimde tutacağım' mülahazasıyla sağı-solu kırıp geçirme, yıkılmadık bir gönül bırakmama, bunu kendince millet adına iyilik yapıyor gibi değerlendirme, fakat hüsran otağına veya otağını hüsran üzerine kurma ve kafirce sıfatlarla hafizanallah 'fe habitat a'maluhum' neuzübillah..." Hocaefendi, dünyada amellerine gösteriş karıştıranların ahirette görecekleri muamelenin hadiste anlatıldığını söyledi. "'Boyu-posu, çalımı-cakası yerinde tam kıvamında ahirette bir insan gelir. Mizanda onun o hali o tavrı, o davranışıyla bir sineğin kanadına bile tekabül etmez' buyuruyor Efendimiz. 'Bir sineğin kanadı kadar bile kıymeti yoktur onun' deniyor, hafizanallah. İşte habt da odur yani, bir şeyler yaptım zannediyorsun. Yaptım, geriye bıraktım. Bir havza akıttım bunları. Efendim bir yerde bunları toparladım. Öbür tarafa göndereceğim bunları. Öbür tarafa gittiğinde riya karıştırmışsın. Süm'a karıştırmışsın. Aleme duyurmak, alkışlanma karıştırmışsın. Müşarün bil benan olma karıştırmışsın. Kendi çıkarlarını işin içine sokmuşsun ve bir çıkarlar dünyası kurmuşsun. Kendine iliştirilmemişsin. Hatanı söylemeye tahammülün olmamış." Amelin ruhunun ihlas ve samimiyet olduğuna dikkat çeken Hocaefendi, asıl meselenin Allah'ın hoşnutluğunu kazanmak olduğunu vurguladı. "Bu işe adanmış, 'ben milletime hizmete kendimi adamışım' diyen, ister siyasi olsun, ister idari olsun, ister irşad kategorisi içinde kendini o işe adamış insan olsun, bence onlar o türlü şeylere girmemeli katiyen. Enbiya-i izama iktida etmeli. Dağları yerinden sökseler, küre-i arzın yörüngesini değiştirseler, güneş sistemine farklı bir şekil verseler, bunun karşılığında bile maddi manevi bir şey bekliyorlarsa şayet yaptıkları şey hebaen mensur gitmiştir. Bir şey beklemeden yapmak lazım onu." Hocafendi hizmet yolunun hayati bir düsturunu hatırlattı. "Gözümde ne cennet sevdası, ne cehennem korkusu milletimin imanını selamette görürsem cehennemin alevleri içinde yanmaya razıyım. Çünkü vücudum yanarken gönlüm gül gülistan olur. Mesleğimiz budur, yolumuz budur, yöntemimiz budur. bunun dışına inşaallah çıkılmamıştır. Çıkma temayülü taşıyanlar varsa bir kere daha kendilerini gözden geçirmeleri lazım." Hocafendi ayetin uyarısına muhatap olmamak için dua tavsiyesinde bulundu. "Allah'ım davranışlarımda ihlasa muvaffak kıl ve beni rızanla serfiraz eyle. Allah'ım neyi seviyorsan, neden hoşnut oluyorsan yüzümüzü hep ona müteveccih kıl."