Üç derslikli bir okulu ve öğretmen lojmanı da var. Ancak öğretmeni yok. Bu yüzden çocuklara dersleri taşımalı eğitimle başka bir köyde 8. sınıfa devam eden Kübra Akıncı veriyor. Küçük Kübra sabah derse giriyor, öğleden sonra okuluna gidiyor. "Çocuklara baktığım zaman içim yanıyor." diyen Kübra, yetkililere şöyle sesleniyor: "Buraya bir an önce öğretmen gönderilsin." Diyarbakır'ın Bismil ilçesine bağlı Kopuzlu, Güneydoğu'nun gelişmiş köylerinden biri. Asfalt yolu, suyu, elektriği, telefonu hatta internet bağlantısı bile var. Köy üç derslik ve öğretmen lojmanına sahip. Köy halkı, yarınlarının geleceği çocuklarının okuması için elinden geleni yapıyor. Yeni ilköğretim okulu yapılması için Milli Eğitim'e arsa hibe etmişler. Okul binasını eğitime hazır tutmak için tuvaletleri bile sırayla temizliyorlar. Ancak büyük bir eksikleri var: Öğretmen! Eğitim-öğretim döneminin başlamasının üzerinden bir ay geçmesine rağmen köylerine hâlâ öğretmen atanmamış. Okumaya istekli 110 çocuğa 8. sınıf öğrencisi Kübra Akıncı öğretmenlik yapıyor. O köyde olmadığı zaman, çocuklara muhtar bir şeyler öğretmeye çalışıyor. Köy halkı, defalarca Milli Eğitim ve kaymakamlığa gitmelerine rağmen bir sonuç alamadıklarını belirtiyor. Öğretmen sıkıntısını 5 yıldır yaşadıklarını anlatan Muhtar Ahmet Çiçek, "5 yıl önce kadrolu bir öğretmen atandı. Torpille başka bir köye geçti. Ondan sonra hep sözleşmeli öğretmenleri buraya gönderdiler. Bu yıl ise şu ana kadar hiçbir öğretmen gelmedi." diyor. Çiçek, çocuklarının okuması için köyün en güzel arsasını ilköğretim okulu yapılması için hibe ettiklerini ancak bu konuda bir çalışma yapılmadığını söylüyor. Velilerden Hümran Akıncı da gelecek öğretmeni baş üstünde ağırlayacaklarını vurguluyor. Akıncı, "Bu çocukların ne günahı var? Öğretmenler buraya geldiği zaman köy halkı olarak yemeğini, yakacağını vermeye çalışıyoruz. Mümkün olduğunca evlerimize davet ediyoruz. Hiçbir sıkıntı yok. Köyden şehre her gün araba gidip geliyor, yolumuz asfalt." diye konuşuyor. Abdulhalim Baş ise 5 yıldan beri çocukların doğru dürüst eğitim alamadığını kaydediyor. Taşımalı eğitimle başka bir köyde okuyan Kübra Akıncı, sabahları çocuklara ders veriyor, öğleden sonra okuluna gidiyor. Çocuklar, sokakta bile küçük kıza 'öğretmenim' diye sesleniyor. Genelde derslerde okuma parçaları okuduğunu anlatan Kübra, "Çocukların gözlerine baktığım zaman yüreğim yanıyor. Buraya öğretmen gönderilmesini istiyorum." çağrısında bulunuyor. Öğrencilerden Murat Çiçek, her yıl öğretmen sıkıntısı yaşadığını ifade ederken, komşu köylerdeki arkadaşlarından çok geride kaldığına dikkat çekiyor. Evin Baş ise "Haydi kızlar okula diyorlar, kızlar burada ama kimse yok. Öğretmen yok." ifadelerini kullanıyor.