Biz de hazırlanmalıyız Obama kendisine bağlı beklentilerin çok büyük olduğunu da Amerikan politik yapısının kurumsal süreklilikle ilgili özelliklerini de biliyor. Simasında ve siluetinde bu dengeyi nasıl sağlayacağını derin derin düşünüyor olmasının izleri, çizgileri var. Zihninde somut ve kapsamlı bir program belirginliğinden ziyade, çeşitli denge problemlerini nasıl halledeceğine dair düşünce yoklamaları arayışları pırıltıları var. Konuşurken de yürürken de gülerken de zihnindeki bu yoğunluğun, görüntüsüne bir denge ağırlığı katan olumlu bir etkisi var. Bu etki, gençliğinden ve başka sebeplerden dolayı nisbî bir hafiflik izlenimi vermesini engelliyor. Böyle bir dengeleme, akıl hocalarının vizyon nasihatlarıyla sağlanamaz. Düşünen kişi olmanın kazandıracağı denge ağırlığı, beden dili bilmişlerinin profesyonel yardımlarıyla ikame olunamaz. Bush'un yanında Beyaz Saray'ın yeni sahibi olmaya henüz tam intibak edememişliğin en küçük bir psikolojik belirtisini bile yansıtmadı. Doğaldı, özgüvenliydi, dengeliydi... Kennedy'de hissedilen ve elini kolunu koyacak yer bulamamaya benzeyen görüntü ahengi kaymalarının hiçbiri onda yoktu. Bu gözlem önemsiz bulunabilir ama, sembolik delaletleri ve çağrışımları bakımından önemlidir. Çünkü Obama'nın önündeki en sarp mesele; beklentileri karşılayacak ölçüde yeterli bir değişimin gerçekleşmesi için mutlaka gerekli olan bir denge ve özgüven izleniminin telkin edilmesidir. ... İsrail'in o saldırıyı Bush'un son günlerinde yapması, daha sonra yapamayacağını, en azından yapmada zorluk çekeceğini bilmesidir. O da Bush'a fatura edilmeliydi ve edildi! Tabii ki bunun mefhum-u muhâlifinden bir muvazaa ihtimali çıkar ama, biz şimdilik bunu işaretlemiş olmayalım. Bush konjonktürel şanssızlıkları epeyce yaşadı, bu da onlardan biri sayılabilir. Artık yeni bir dönem var, "diyalog ve diplomasi" metodu öncelik olacak. Yalnız şu kadarını belirtmek istiyorum ki, Obama'nın görevi teslim almasına kadar geçen boşluk beni endişelendirmişti. Şartlar "bir sürprizle karşılaşabiliriz" korkusu verecek cinstendi. İsrail Başbakanı'nın çeşitli ülkeleri ve bizi ziyaret etmesini "önceden haber verdi" biçiminde yorumlayanlar oldu. Hiç haber verir mi? Tam tersine, muhtemel tepkiler için bir mülâyemet yatırımı yaptı. "Çok tepki göstermeyin, önceden görüşmüştük, yine görüşebiliriz" gibi bir şey. Obama, kendini ve Amerika'yı yeni döneme hazırlamaya çalışacak. Başkalarına düşen de, kendini onlara karşı hazırlamak. Bazı şeyleri özel olarak düşünmek ve değerlendirmek durumundayız. Sayın Erdoğan sert konuşmalar yaptı. Normalde bu konuşmalar bir rota değişikliği kanaati verebilir. Ama bizim için böyle olmaz. Dünya biliyor ki, Türkiye'nin bir istikameti var. Dalgalanmalar yaşarız ama, o istikamet pek değişmez. AB'ye yakınız, tepkiler göstersek de, bu tepkiler Batı'dan kopma gibi bir arayışa dönüşmez. Demokrasimizin sıkıntıları var ama, bizim demokratik tercihimizin bir vazgeçilmezliği de var. Türkiye, bölgesinin tek demokratik ülkesidir ve hep öyle olmaya da devam edecek. Aksarız, topallarız fakat o yönde yürümeye de devam ederiz. Bunu Batı bilir. Biz İran-Suriye-Hamas çizgisinde görünmüş olabiliriz. Ne var ki bunun bir belirleyici karar ve tercih olmadığı bilinir. İran ve Suriye tarafından da bilinir. Türkiye farklı bir ülkedir. Dolaylı alternatif etkiler uyandırmak, bazı tepkisel arayışların düşünce planında var olmasını istemek; bunları yapanlar tarafından bile, bir uygulama gerçekçiliği ifade etmez. Türkiye'nin tarihî bir bileşkesi bir terkibi istikamet ekseni var. Çeşitli görüşlere sahip partiler zaman zaman iktidar ortağı oldular, hatta bir MSP-CHP koalisyonu dönemi de yaşandı; lakin maceracılık takıntıları hiç öne çıkamadı ve realist mantık sapmaları esas itibarıyla hiç sergilenmedi. Yani, "arabuluculuk, diyalog ve makul değişim" önerileri üretme imkânlarımızda bir gerileme söz konusu değil. Obama ve Amerika hazırlanırken, biz de hazırlanmalıyız ciddi ve samimi emeklerle, sadece millî değil aynı zamanda evrensel bir sorumluluk şuuruyla. AHMET SELİM - ZAMAN