Zaman Gazetesi yazarı Şahin Alpay bu tartışmalara medya çıkan haberlerle yorum getiriyor Medyada yer alan haberlere göre, CHP ile DSP "merkez sol'da birlik" için görüşmeler yapıyorlar. Bu satırların yazıldığı sırada henüz tam bir anlaşma olmamıştı, ama kurumsal kimliği "ebediyen" yaşayacak olan DSP'nin adaylarının CHP listesinden seçime girmeleri konusunda pazarlıklar yürütülüyordu. Kulislerde DSP'nin 40 - 50 milletvekilliği talep ettiği; CHP'nin ise en çok 20 milletvekillik bir kontenjan ayırabileceğini söylediği kaydediliyordu. Bu arada DSP lideri Zeki Sezer, ANAP ile temas halinde olmadığını, CHP ile görüşüldüğü bir sırada başkalarıyla flört edilmeyeceğini söylüyordu. Genç Parti Genel Başkan Yardımcısı da partisinin CHP'den yanıt beklediğini belirtiyor, "makul bekleme süresi birkaç gündür" diyordu. (Milliyet, 8 Mayıs) Anlaşılan CHP'den DSP'ye, oradan ANAP ve Genç Parti'ye kadar uzanan çok geniş bir yelpaze içinde güçbirliği arayışları giderek yoğunlaşacak. Temas halinde oldukları bildirilen bütün bu partilerin birbirleriyle güçbirliği yapabilecek nitelikte partiler olduğu; siyasi fikir ve duruşlarının buna hiçbir şekilde engel teşkil etmeyeceği muhakkak. Ancak medyanın nasıl olup da CHP ile DSP arasındaki güçbirliği arayışlarını "merkez sol'da birlik" olarak niteleyebildiği tümüyle anlaşılmaz bir hal almış bulunuyor. Dünyanın hangi demokratik ülkesine giderseniz gidin, "merkez sol" denince akla Sosyalist Enternasyonal'e bağlı sosyalist, sosyal demokrat ve işçi partileri gelir. "Merkez sol" partiler özgürlükçü demokrasi ve piyasa ekonomisi temelinde, temel hak ve özgürlüklerin korunması ya da genişletilmesi, dar gelirlilerin sosyal haklarının ve refahının artırılması, gelir dağılımının iyileştirilmesi, etnik ve dinsel azınlıkların haklarının korunması ve geliştirilmesi için çaba harcayan partilerdir. Ne CHP'nin, ne de DSP'nin bu anlamda "merkez sol" ile bir ilgisi olabilir. Kısacası, medyamızın eski alışkanlıkları terk etmesi, DSP ya da CHP için "merkez sol" nitelemesini kullanmayı bırakması, yurttaşları yanıltmaktan kaçınması zamanı geldi geçiyor. Herkesin çok iyi bildiği gibi DSP, bir "Bülent Ecevit'i sevenler" topluluğudur; ne demokrasiyle, ne sol'la, ne de bir parti olmakla ilgisi vardır. (Bu konuda hâlâ ikna olmaya ihtiyacınız varsa, lütfen Haluk Özdalga'nın "Kötü Yönetilen Türkiye: Örnek Vaka DSP" başlıklı ibretlik kitabını okuyun.) Evet, CHP Türkiye'ye demokrasiyi getiren partidir. 1950'lerde yurttaşların hiçbir çoğunluk tarafından çiğnenemeyecek temel hak ve özgürlükleri olduğu anlayışının yerleştirilmesi mücadelesini vermiştir. 1960'larda yurttaşların sosyal hakları olduğu fikrini bu ülkeye getiren parti CHP'dir. CHP 1970'lerde Altıok'un yanına sosyal demokrasinin altı ilkesini yerleştirerek "demokratik sol" bir parti olmaya yönelmiş, bu şekilde Sosyalist Enternasyonal'e üyeliğe hak kazanmıştır. 1980'lerde CHP'nin mirasçılarından olan SHP, Türkiye'de sosyolojik azınlıkların kültürel haklarının tanınması gerektiği fikrini ilk kez ortaya atan ve savunan partidir. 1992'de yeniden açıldığında CHP, bu mirası sahipleneceği, gerçek anlamda sosyal demokrat bir parti olacağı umudunu uyandırmıştır. Ne var ki Deniz Baykal ve kliğinin tahakkümü altında CHP giderek DSP'leşmiş, bir "Baykal partisi" haline gelmiş, sosyal demokrat kimlikle hiçbir ilgisi kalmamıştır. Bugün CHP çoğulcu demokrasiye karşı bürokratik vesayeti, parlamentoya karşı askerî muhtırayı savunan, hukuk devletine saygısı kalmayan, milliyetçi, devletçi ve laikçi bir parti haline gelmiştir. Bu parti kesinlikle "merkez sol" olarak nitelenemez. Alman Sosyal Demokrat Partisi eski lideri Gerhard Schröder'in söyledikleri hâlâ duyulmadı mı: "Her demokrat, ülkenin kaderini askerin değil seçilmiş hükümetin belirlemesini istemelidir... Ben sosyal demokratım, ama CHP'nin politikasını anlamıyorum. Sosyalist Enternasyonal CHP'yi uyarmalı ve izlediği milliyetçi çizginin prensiplerine aykırı olduğunu ve partinin tecrit edilmesine yol açacağını söylemelidir." (Hürriyet, 5 Mayıs) ŞAHİN ALPAY- ZAMAN