Gece gündüz demeden yaptığı tatlılardan kazandığı tüm gelirini üniversite öğrencilerine burs olarak veriyor. Ramazan Bayramı için 30 tepsi baklava siparişi alan Hatice Hanım bu sene 9 öğrenciye burs yardımı yapıyor. (Ortalama 1 yıllık burs 1.500 YTL) Ramazan süresince de her gün baklava talep edildiği için günde sadece 2-3 saat uyuyan, geceler boyu tatlı yapan Hatice Hanım, kendisini bu kadar yıpratmaması için uyaranlara şöyle cevap veriyor: “Yapamayacağım diyebilirim; ama yapmak istiyorum; çünkü bu fırsatı kaçırmak istemiyorum. Tatlıları bursa duyarlı insanlar alıyor. Verdikleri paranın burs olarak öğrencilere gideceğini biliyorlar. Sadaka verdiğinizi düşünün, diyorum onlara. Bursa ihtiyacı olan öğrencileri bizzat tanıdım. Kaldıkları, yurtlara evlere gittim. Gözümün önünde yetiştiklerini görmek çok güzel. Eve boş tepsilerle dönmek beni çok mutlu ediyor.” Hatice Hanım, misafire ikram kültürünü, elindekini paylaşma alışkanlığını ailesinden öğrenmiş. Genç kızlığından beri akrabalarıyla, komşularıyla iç içe yaşamış hep. Herkesin derdine koşturmuş, yardım etmiş. Bu yüzden onun hayatında ‘gayret’ ve ‘paylaşma’ kelimeleri tam olarak anlamını buluyor. 4 yıl önce annesinin vefatı üzerine onun adına bir öğrenciye burs verme kararı alan Hatice Hanım, öğrencilerin yararına düzenlenen kermeslere de evde her zaman ikram için yaptığı tatlı, sarma ve böreklerden götürmeye başlamış. Kermesten sonra özel istekler de gelince tatlı serüveni başlamış ve sürekli bir iş haline dönüşmüş. En çok sarma ve baklavaları beğenilen Hatice Hanım lezzetin sırrını şöyle anlatıyor: “Sarmanın özelliği üzümlü ve fıstıklı olması. Üç tanesi 1 YTL’ye satılıyor. 1 tepsi baklavanın yufkalarını 2 saatte açıyorum. 35 kat oluyor. Her katına ceviz koyuyorum. Tereyağı kullanıyorum. Çok koşturmaktan ayaklarım rahatsızlandığı için oturamıyorum; sürekli ayakta çalışıyorum. Yorgunluğum arttıkça ‘Allah’ım yardım et’ diye dua ediyorum. Gece açıldığı için ‘teheccüd baklavası’ diyorum bunlara. Herkese özel yapıyorum. Stok yapıp şerbetleyip vermiyorum. İsteyen kişiye duyduğum sevgiyi de katıyorum içine.” Hatice Hanım’ın 5 kiloluk bir tepsi baklavası 60 YTL’ye satılıyor. Bunun yarısı masrafına gidiyor. Gündüzleri evinin işine, çocuklarına, alışverişe, akşamları iftara gelen misafirlerine ayırdığı için tatlıları gece yapıyor. Aynı zamanda üst katında oturan yaşlı babasıyla ilgileniyor. Eşi ve çocukları da bu hayatın içinde yaşamaya alışmış. İftar, kermes, burs derken koşturdukça kendi dertlerini de unutan ve mutlu olan Hatice Hanım, kalbindeki güzellikleri diğer insanlara da yansıtıyor. “Bu hayatta tek derdim insanlara yararlı olmak ve Allah’ın rızasını kazanmak.” diyen Hatice Hanım için bütün bu gayretleri özetleyen tek kelime paylaşmak. Çünkü o, elindeki bir ekmeğin yarısını ihtiyacı olan başkasına verme niyetine sahip, biriktirme derdi olmayan, gönlünde herkese yer veren bir insan. Yemek pişirirken mutlaka bir misafir gelip bundan yiyecek diye hesap ediyor. Her sofraya fazla bir tabak koyuyor. Gece yatarken bile daha fazla nasıl verimli olabileceğini düşünüyor. Hayata karşı hiç ümitsiz olmadığı gibi, sorunları da çok fazla büyütmüyor. Çok güzel bir yolda çalıştığı için hayatın da hep güzel yönlerini görmeye gayret ediyor. Kermes denince nasıl daha faydalı olabileceğini hesap etmekten uykuları kaçıyor. Her seferinde, ‘bu benim açtığım son baklava olabilir, katıldığım son kermes olabilir’ diye düşünüyor. Bu kadar telaşın arasında evine öğrenci çağırıp iftar sofrası hazırlamaktan da geri durmayan Hatice Hanım, “Yolda giderken öğrenci gördüğüm zaman onlar için bir şey yapabildiğimi düşünmek beni mutlu ediyor. Gelen misafirler öğrenci olunca evimizin havası farklılaşıyor. Bütün işler daha kolay oluyor. Bu hava evimizden hiç eksilmesin istiyorum. Ramazan süresince tüm akşamlarımız bu şekilde dolu olacak inşallah.” diye konuşuyor.