Hürriyet Gazetesi Yazarı Mehmet Y. Yılmaz yazısında, "Şunu gerçekten çok merak ediyorum: AKP içinde mesela Cemil Çiçek gibi geçmişini iyi bildiğimiz, Bülent Arınç gibi tanımasak bile böyle akçalı işlere girmeye tenezzül etmeyeceğini tahmin siyasetçiler de var. Merak ettiğim konu, onların bu konuşmaları nasıl karşıladığı. Kendilerini hiç mi kandırılmış ve kötü hissetmiyorlar? Konuşmalardan onların da mideleri bulanmıyor mu? ifadelerini kullandı

Ortalığa dökülen telefon konuşması kayıtlarına bakarsak, memleketimizin yöneticilerini dini bütün insanlar zannedebilirsiniz.

Konuşmalarına “selamünaleyküm” diye başlıyorlar, “hamdolsun” ile devam ediyorlar, birbirlerini “Allah’a emanet” ediyorlar. Ama konuştukları konular, birbirlerine söyledikleri sözler, ki aralarda ağır argo sözler de söyleyebiliyorlar, konuşmaya başlayıp bitirdikleri gibi olmuyor. Ana tema, iktidar gücünü nasıl paraya çeviririz meselesi. Öğreniyoruz ki Başbakan’ın oğlu, İstanbul’da arsalar peşinde. Bunun için kullandığı bir aracı da var. Neresi değerlenecek ise bu adama bildiriliyor, o da arazileri kapatıyor. Kurtköy’de 160 dönüm arazi kapatılmış, Başbakan o bölgenin önünü açacağını söylemiş filan.

İşadamı söz verdiğinden daha azını vermek istiyor (ki on milyon dolar verecek), belli ki üstünü daha sonra tamamlayacak ama nasıl olsa kucağa düşecek denilerek bu para bile beğenilmeyip, alınmıyor. Miktarın ne olabileceğini siz hesaplayın artık! Villalar yapılıyor, Başbakan’ın kızı villaları yapacak adama binaların arasının kaç metre olacağı ile ilgili istekler sıralıyor ve sonra bu villaların “arada bir tatil için gelen arkadaş ile ilgili olduğuna” inanmamız bekleniyor.

Yoksa onlar da “Belki birileri zekâtlarını dağıtsın diye Başbakan’a veriyordur” diye mi düşünüyorlar? Nasıl oluyor da bütün bu rezillik karşısında susup oturabiliyorlar? Bir milletvekilliği koltuğu bu kadar mı önemli onlar için? Bir koltuk uğruna gözlerini ve kulaklarını kapatmayı nasıl kendilerine yedirebiliyorlar?