Bugüne kadar yapılan darbelerde milletin önüne sahte ya da hayali bir düşman konuldu, Dezenformasyon, cinayet ve provokasyonlarla millet oyuna getirilip, darbe yapıldı. Önceki darbelerin nasıl hazırlandığına bakılınca Ergenekon darbesinin de ne kadar yakın olduğu net bir şekilde görülebiliyor. Türkiye ilk darbeyi 27 Mayıs 1960'ta yaşadı. Bir Başbakan ve arkadaşları asıldı. O tarihten sonra şartlar olgunlaştıkça cunta askeri de kullanarak darbe yaptı. 60 darbesinin de, 12 Eylül, 12 Mart, 28 Şubat'ın da özeti buydu. Cuntacılar, halkın demokrasi inancı her güçlendiğinde darbe kararı alıyordu. Gerekçelerini ve sebeplerini de sonradan buluyorlardı. Hatta darbenin sebeplerini bizzat cuntacılar kendileri hazırlıyordu. Milletin başına patlayan her darbenin temelinde ekonomik darboğazlar ve siyasi istikrarsızlık geliyordu. İşin ilginç yanı siyasi istikrarsızlığı da, ekonomik krizleri hazırlayanlar da yine kendileriydi. Hatırlanacağı gibi Ergenekon da darbe yolunu açabilmek için önce ekonomik kriz ardından da siyasi istikrarsızlık planı yapıyordu. Her darbede ekonomiyi batırmak için dört koldan çalışan derin güçler, sokak olayları ve suikastlerle kamuoyunu mevcut iktidarlara karşı kışkırttı. 12 Eylül ve 28 Şubat'ta darbeye zemin hazırlamak için Üniversiteler, sendikalar ve sivil toplum örgütlerinin kaosu ülke geneline yaymak için kullanılmıştı. Ergenekon sürecinde de Üniversiteler, sendikalar ve Sivil toplum örgütleri, Mitinglerle toplumsal bir ayaklanma hedefledi. Rektörler ise açıktan "darbe isteyen" eylemler yaptı. 1980 öncesi kan gölüne dönen sokaklar, öğrencilerin birbirine silah doğrulttuğu üniversiteler, darbeye giden yolu kısalttı. 12 Eylül darbesi binlerce insanın ölümünün üzerine inşa edildi. Darbelerin hazırlık aşamasındaki en önemli argümanlarından biri de siyasi cinayetlerdi. Türkiye, 12 Eylül öncesinde sağ-sol çatışmasını körükleyen çok sayıda provokatif saldırı gördü. Ergenekon sürecinde ise Gazi Mahallesi, Sivas ve Maraş olayları yaşandı. Burada da hedef açık açık Alevi-Sünni çatışmasıydı. Derin yapı kendine bir kurban seçti ve stratejisini uygulamaya koydu. Hrant Dink, Rahip Santoro ve Danıştay Cinayeti'nin arka planı da aynıydı. İbrahim Şahin'de ele geçen suikast planları ise Ergenekon'un yeni bir darbeye ne kadar yaklaştığının en önemli göstergesiydi. Hem alevi liderler, hem dini liderler hedefe konulmuştu. Planlar uygulansaydı, cuntacılara sadece darbenin olgunlaşmasını beklemek kalacaktı. Bugün gelinen noktada ise darbelerin arka planı deşifre olmuş durumda. Laçiner'e göre darbe üzerine araştırma yapanlar için Türkiye son 7-8 yılı ile tam bir labaratuvar.