Acı da, kayıp da, yokluk da ortaktı, ilk andan itibaren, bu ülkenin insanları aksayana baston, ağlayana mendil olmak için koşuşturdu durdu. Ama birileri bu manzaradan rahatsızdı. Batıdan doğuya uzanan her kardeşlik köprüsüne, Van için atan her yüreğe engel olmaya çalıştılar. Türkiye onları tanıyordu. Van halkı da, ona yardıma koşanlar da acıyı bile ihanetlerine alet etmeye çalışanlara en güzel cevabı kucaklaşarak verdi. Kimse Yok Mu'nun ön ayak olduğu Kardeşlik Köprüsüyle bu kucaklaşma adeta zirveye çıktı. Van'daki kardeşi ağlarken, bayram yapmak bize yakışmaz diyenler Van'a koştu. Türkiye'yi sevindiren Bayramı Van'a da taşıdılar. Van için bu Bayram ziyaretinin anlamı daha başkaydı.