Eğer bir partinin tasfiyesi gerekiyorsa, söz sahibi millet olmalıdır. Milli irade yerine hüküm inşa etmek, çağımızın gereği olamaz. İnanıyorum, yıllardır birçok tabuyu tarihe gömen Türkiye, bu prangasından da kurtulmayı başaracaktır. Başarının temel kriteri ise siyaset zemininin korunmasıdır. Rejimin kalbi olan parlamento susar veya etkisizleştirilirse, demokratik rejim kötürüm hale gelir ve siyaset dışı odakların totaliter cumhuriyeti doğar. Güçlü parlamento, rejimin sigortasıdır. Kapatılan DTP'nin üyeleri, şimdi karar aşamasındalar: Ya Parlamento dışına taşıp çözümü sokaklarda arayacaklar ya da parlamentoda siyasi mücadelelerini sürdürecekler. Sokağı tercih ederlerse, teröre prim verirlerse ne olur? 1-PKK kazanır. Demokratik açılımı sabote etmeye çalışan PKK, Kürt kökenli vatandaşlarımızın tek temsilcisi konumunda gözükür. Muhatap alınmayacağı için süreç akamete uğrar, terör sürer. 2-Ergenekon umutlanır. Türkiye'de istikrarın bozularak kaosa sürüklenmesi, ardından durumdan vazife çıkaracağını umduğu Türk Silahlı Kuvvetleri'nin darbe yapmasını hedefleyen örgütün ekmeğine yağ sürülmüş olur. Ayrıca, PKK eylemlerinin tavan yaptığı süreçte milliyetçi-ulusalcı dalgada sörf yapan Ergenekon sanıklarının “masumiyet” tezi daha geniş taban tutar. 3-Cunta sevinir. Varlıklarını Ergenekon soruşturma sürecinde daha yakından keşfettiğimiz TSK içinde kümelenmiş cuntanın önce “sıkıyönetim”, sonra “darbe” planına uygun iklim doğabilir. 4- Global Ergenekon bayram eder. Bölgesinde güç olan ve küresel aktör olarak etkinliğini arttıran Türkiye'nin yeni rolünden rahatsız karanlık dış güç odaklar, kaosa sürüklenme riskiyle karşı karşıya bulunan Türkiye'yi daha kolay dizginleyebilir. 5-Rantçılara gün doğar. Son yıllarda rant düzeni bozulan ve bu nedenle iktidara cephe açan rant çevreleri, istikrarsız yapıdan yeniden doğabilir veya güçlenebilirler. Yorumlarımı çok abartılı bulanlarınız çıkabilir. Unutmayın, siyasi ve ekonomik istikrarın bozulduğu, terörün hüküm sürdüğü konjonktürde Türkiye'nin başına nelerin geleceğini kestirmek, hiç güç değildir. En ağır faturayı halkın ödediği böylesine vahim bir tabloya sürüklenmemek için herkesin aklını başına devşirmesi gerekir. Özellikle yakın tarihin en acılı toplumsal kesimi olan Kürt kardeşlerimizin... Üzülerek belirtmek gerekirse, ne DTP ne Kürt aydınlar, demokratik açılım sürecinde sorumluluklarını layıkıyla yerine getirebildiler. Sürece katkıları daha fazla olabilirdi. Kimileri İmralı'yı adres göstererek meşruiyet dayanaklarını kendi elleriyle torpillediler. Şimdi işleri daha zor, ama hala önlerinde tarihi fırsatlar var. 5 yıl siyaset yasağına çarptırılan Ahmet Türk gibi demokrasiye inanmış DTP'lilerin hata yapma lüksü yoktur. Çözüm adresi olarak parlamentoyu seçip siyasi mücadeleye devam etmelidirler. Bu arada kendi içlerindeki provokatörlere dikkat etmelidirler. Mesela; Yargıtay Başsavcılığı'nın kapatma başvurusundan sonra Anayasa Mahkemesi'ne giderek “Bizi kapatın, bu yolla yeni sayfa açmak istiyoruz” diyerek kulis yapan, diğer taraftan “sine-i millet” tezine destek veren arkadaşlarını bulup deşifre etsinler. İçlerinden birileri, DTP'nin tasfiyesi, ardından sokaklara çekilmesini sağlayarak ortalıkta tek muhatap olarak PKK'nın bırakılması için mi gayret ediyor? Dikkatli olun, oyuna gelmeyin. ŞAMİL TAYYAR-STAR