(...)
Yalana, ahlaksızlığa, vatansızlığa, sahtekârlığa düşman olan sizler, namussuzların namus nutuklarını dinleyecektiniz.
Şimdilerde uğruna ölünecek değer bırakmadılar.
Vatan kavramı bile çağdışı oldu.
Bugün bir hilal uğruna batacak güneşler kaldı mı yiğidim?
Hilalimizi de çaldılar, güneşimizi de.
Bugün yaşasaydınız belki de sizler için “ne gerek var bunun için ölmeye” deyip çözüm masaları kuracaklardı ey şehit!
“Uğruna ölmek” yerine “her şart altında yaşamak” için yapmadıkları maskaralık kalmadı.
Bizler sahip çıkamadık sizin erdemlerinize.
Sizler gibi köşeli ve serdengeçti ruhlar azaldı artık.
Yazık ki demode oldu böyleleri.
Çanakkale, sizin yalana, sahtekârlığa, vatan hainlerine, mürailiğe ve nice namussuzluklara ateş püsküren ruhunuzdu.
Bugün Çanakkale ruhunu, muktedir siyasetin ahlaksız ve hırsız çarkları içinde boğdular.
Hem de “Allah” nidalarıyla, “Çanakkale” diye diye boğdular.
Siz Çanakkale’nin ve Çanakkale ruhunun geçilmesine izin vermediniz ey kutlu nesil!
Bizler sizler gibi ilkeli, tutarlı, samimi ve anlayışlı olamadık.
Bugün suret-i haktan görünen arsız ve hırsız bir güruh, Çanakkale’yi geçti.
Mertçe değil, şeytanca ve hilekârlıkla geçtiler.
Yüzümüze baka baka, gülücükler ata ata geçtiler.
İğrenç menfaat çarklarının gürültüsüyle geçtiler.
Kalabalıklara cennet görünümlü cehennemler sattılar.
Kahredici olan ise Çanakkale’yi bu ülkeden yükselen alkışlar arasında geçmeleriydi.
