[Fikret Kaplan] Kim Ne Derse Desin, Hizmet’e Aşkla Devam!’

Bediüzzaman’ın ‘Cenab-ı Hakk'ın antika bir san’atı… en nazik ve nazenin bir mu’cize-i kudreti… bütün esmâsının cilvesine mazhar ve nakışlarına medar dediği insan… bu asırda en dehşetli günlerini yaşıyor. O, kendi elleriyle oluşturduğu bu kaos dünyasında bunalımlar ve buhranlar içinde kıvranıyor… 

Esaretler, çatışmalar, türlü türlü eşkıyalıklar… keyfe göre yok edilen hayatlar… Diğer tarafta kapitalizm, materyalizm, komünizm, ateizm ve deizm gibi yaşama azmini felç eden bunalımlar… ebedi bir saadeti kaybettiren tayflar… Beri tarafta yaratılış hakikatlerini hiçe saymayla ortaya çıkan çeşit çeşit hastalıklar, virüsler… sayısız illetler…

Hele nifakın, eşkıyalığın ortalığı kasıp kavurduğu, ufku kararttığı böyle bir dönemde, kapkaranlık geceleri, apaydınlık gündüzlere çevirmek için yola düşmüş o insanlara… dünyaya ‘Sevgi Sözümüz Var! diyen samimi Hizmet sevdalılarına yaşatılan zulümler ise en acısı… Beşer için çok büyük kayıplar olarak geçiyor tarihin sayfalarına…  

İnsanlığın huzur ve bekasını hedef almış bu hasbi insanlar için havanın toz dumana karıştığı, çok bulandığı bir zaman… Onları anlamıyor ya da anlamak istemiyor çoğu kimse… Haset, kıskançlık ve beklentilerle kirletilmeye çalışılıyor tertemiz Hizmetler…

Herkes kendine göre bir şey yapıyor; bir yönüyle etrafa bir şeyler püskürtüyor. Bu da insanları çok defa alıp kendi dünyasından uzaklara götürüyor; gözü görmez oluyor, kulağı duymaz oluyor, ağzı konuşmayacağı şeyleri konuşuyor... Ve bu düşünceler kayıplar yaşattırıyor pek çok insana… Düşen, mağdur olan, hapse atılan kardeşine bir tekme de o atıyor bilerek veya bilmeyerek… Mazluma uzatılan yardım elini kırıyor bir nevi… 

Ama bu olumsuz havaya aldırmayan on binlerce samimi gönüllünün omuzlarında ilk günkü heyecanla devam ediyor Hizmet gündemleri… hatta daha da katlanarak sürüyor.