Evlatlarım! Mezarımızın Vatanımızda Olmaması Sizi Üzmesin

Büyük Kur’an alimi Suat Yıldırım Hocamız, geçtiğimiz günlerde “Çağın Bir Şahidinden” adıyla yayınlanan hatırat kitabına çocukluğunun efsunlu dünyasına saklanmış hatıraları ile başlıyor.

İlkokulu bitirinceye kadar kaldığı köydeki çocukluk hatıralarını pek sevimlice, neredeyse o yaşından anlatıyor.

Babası, annesi, kardeşleri, komşuları, kuyuları, dut ağacı var anılarında. 

Bir çocuğun çevresindeki herkes, her şey var.

Hepimizin çocukluğundan tanıdığı bu duyguları kitabında öyle canlı anlatıyor ki tek başımıza gidemeyeceğimiz bir mazinin içine adeta bizi bırakıveriyor. 

“Doğduğum iki katlı müstakil evimizi hatırlıyorum.” diyor.

“Dokuz, on yaşlarımda iken havuza düşen kız kardeşim Selma’yı ayaklarından tutarak çıkardığımı da…” 

Evin avlusundaki tulumba kuyusunu anlatırken, “Ağır ağır su çekerek kardeşlerimle, babama abdest aldırdığımızı hatırlıyorum.” diyor. “Komşular gelir kaplarını doldururdu. Yeterli ve içimi güzel soğuk bir suydu. Küçük bahçedeki dut ağacımız bolca meyve verirdi. O yıllarda ilçede elektrik yoktu. Petrol lambası ile aydınlanırdık. Gece karanlıkta yatardık.”

Bir keresinde bir mutasarrıf kızı olan annesi Seniha Hanım lambanın şişesini temizlerken kırmış. Annesi bundan dolayı uzunca ağlayıp gözyaşı dökmüş. Babasının da o sıra iş durumu biraz iyi gitmiyormuş. 

“Beş kuruş etmey