Cumhuriyet Savcısı Zekeriya Öz, Ergenekon soruşturmasını başlattığında SABAH’ta ‘Devlet, Derin Devlete karşı’ manşetini atmıştık. Anayasa taslağı çalışması nedeniyle TÜSİAD’da başlayan tartışma bana bu başlığı anımsattı. TÜSİAD’da olan tam da bu, derin dernek, derneğe karşı. TÜSİAD’da bütün patronlar eşit ama bazıları daha eşit. Rahmetli Bülent Tanör’ün raporundan sonra anayasa çalışmasının başına gelenler bunu açık göstergesi. TÜSİAD’ın ‘çekirdek’ bir yapısı vardır, 5-6 aile temsil eder bu yapıyı. Başkanın kim olacağına, yönetim kurulunda kimlerin yeralacağına bu çekirdek karar verir. Bu çekirdek kadro, statükocu, laikçi, askerci bir kadrodur. Kopkoyu kırmızı çizgileri vardır ve seçilmesine karar verdikleri yönetim bu çizginin dışına çıkması halinde devreye girer. Seçilmiş hükümetlerle eski Milli Güvenlik Kurulu ve Genelkurmay ilişkisi benzeri bir yapıdır bu. Kıbrıs’tan Avrupa Birliği’ne uzanan bir yelpazede seçilmişler askerin çizgisi dışına çıkınca bu kurullar devreye girer, gazete manşetlerinden hükümete ayar verirdi. TÜSİAD’da bu devam ediyor. Askerle yakın temas içinde olan, geçmişte onlarla hükümet devirip hükümet kurma çalışmaları yapan ‘Derin TÜSİAD’ anayasa taslağından rahatsız oldu ve TÜSİAD’a geri adım attırdı. TÜSİAD bir kez daha kendi hazırladığı bir çalışmayı reddetmek durumunda kaldı. Bundan sonraki rapor ve çalışmalarında, ‘Bu rapor, kitap veya çalışma TÜSİAD’ın görüşünü temsil etmez, TÜSİAD’ı bağlamaz, aslında TÜSİAD’ın görüşü yoktur’ notunu baştan düşerse, hiç sıkıntı yaşamaz. Sonuç TÜSİAD’ın saygınlık ve güven kaybı oldu açıkçası. Boyner’in farkı Cem Boyner, Beymen markasının yöneticisi. İşi, bireyin memnuniyeti üzerine kurulu. Ayrıca bu iş onun Fransa, İtalya, Almanya gibi ülkelerin ünlü markalarının patronlarıyla biraraya gelmesini öngörüyor. Muhabbeti, kültüründe bu fikir alışverişinin de payı büyük. Beymen, marka olarak seçme hakkına dayanıyor ve müşterisine en iyiyi seçme fırsatı verdiğine inanıyor, en azından bu amaçla rekabet ediyor. Kültürü, eğitimi, işi ve ilişkileri açısından rekabetçi, özgürlükçü. O yüzden TÜSİAD içinde farklı bir çizgiyi temsil ediyor. Bununla kalmıyor, kimilerine aykırı gelen fikirleri savunarak elini taşın altına koymaktan çekinmiyor. Demokratik mücadele, eşitçilik, özgürlükçülük dosyası bunun örnekleriyle dolu. Boyner, o yüzden önemli ve değerli. O yüzden Devlet Bahçeli 28 Şubat günlerini hatırlayıp boykot çağrıları yapıyor.. Orhan Pamuk ve özgürlükçüler! Darbe günlüklerini yayınlayan Nokta Dergisi basıldığında görmezden geldiler. O zaman düşünce özgürlüğü, basın özgürlüğü söz konusu değildi. Çünkü askerin kirli çamaşırlarını ortaya döken bir yayıncılık vardı. Bizimkilerin özgürlükçülüğü garnizon kapısında sona erer. Şimdi de Yargıtay’ın Genel Kurulu’nun Orhan Pamuk hakkında verdikleri kararı görmezden geliyorlar. Çünkü utanç verici bir karar, Türkiye’yi Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nde mahkum ettirecek bir karar, tamamen siyasi bir karar. Yargıyı, Ergenekon sanıklarıyla aynı noktada buluşturan bir karar bu aynı zamanda. Oral Çalışlar’ın dünkü yazısında vurguladığı gibi, düşünce ve ifade özgürlüğü üzerinde ciddi tehdit oluşturan bir karar aynı zamanda. Ama o dert edilmez. Devleti ve suçlarını örtmeye yarıyor ya, o yeter. Derin Devlet’in utangaç işbirlikçisi bunlar. Prof’lar ve idam 1960 Darbesi’ni gerçekleştiren kadro, devrik Cumhurbaşkanı Celal Bayar’ı da asmayı kafaya koymuştu. Ama önlerinde bir engel vardı, Bayar’ın yaşı. İstanbul Üniversitesi’nin anlı şanlı hukuk profesörleri devreye girdi ve geçmişe yönelik bir yasa hazırlanabileceği teklifini ortaya attı. Sonunda sağduyu hakim oldu ve bu yola gidilmedi. Yani, bu İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nin idama tavır konusunda sabıka dosyası parlak değildir. Siz o yüzden adının önünde profesör yazan her hukukçuyu ciddiye almayın.