13 askerimizin ölümüyle ilgili Kürt kesiminden başlayıp yayılan bir kuşku havası var. BDP’liler bu eylemin barış sürecine darbe indirmek isteyen Silahlı Kuvvetler tarafından gerçekleştirildiğini ima ediyor. Fırat Haber Ajansı’ndaki bir analizden yola çıkan Türkiye medyası da olayın nasıl gerçekleştiğini sorguluyor. Zaten Türkiye’nin Kürt siyasetinden hızla ayrıştığı nokta burası, kendi silahlı bürokrasisi dahil, herkesi sorgulayabilmesi, eleştirebilmesi. Kürt cenahında, daha doğrusu Kürtler’in PKK’ya yakın siyasi çizgisinde ise ne bu güç, ne de cesaret var açıkçası. Velev ki Kürtler haklı, 13 askeri Kobra helikopterlerinden atılan bombaların çıkardığı yangın öldürdü. Bu durum, asıl provokasyonu yapanın, yani asker kaçıran, işçi kaçıran ve sitelerinden ‘’Bu nasıl devlet? Kaçırılan askerinin peşine düşmüyor’’ diye yayın yapan örgüte ait olduğu gerçeğini değiştirmez. Türkiye’de kamuoyu Dağlıca ve Aktütün karakolu baskınlarını sorguladı. Ama Kürt cephesinde ‘’İşbirlikli karakol’’ baskını konusu hiç gündeme gelmedi, getirilmedi. Hala sadece tek taraflı suçlama var ama sorgulama yok ne yazık ki. Abdullah Öcalan’ın Barış Konseyi önerisini ortaya attığı, görüşmelerin müzakere aşamasına geldiğini ilan ettiği bir ortamda, bu tip eylem ve söylemlere girişmek provokasyondur. Üzüntü duyduklarını açıklayan Kürt politikacılar var, bu yetmez, dağdaki silahlı gücün sınırdışına çıkmasının gereğini de seslendirmesi gerekir. Silahlı mücadele döneminin bittiğini ilan eden Osman Baydemir, Öcalan tarafından fırçalandığında arkasında durmayan BDP’liler bugün kimseyi eleştiremezler. BDP şu haliyle silahların gölgesinde, şiddet tehdidiyle siyaset yapan bir parti konumunda. Böyle bir partinin yemin boykotu demokratik sürece fazla bir şey kaybettirmez.