Erdoğan ailesi Afrika'daki çatışmalardan yararlanıyor

Türkiye Cumhuriyeti, tarihi ve kültürel bağların gereğini yerine getirmeyerek Afrika'yı uzun yıllar ihmal etti. 1998 yılında “Afrika Eylem Planı” ile ve iktidardaki Adalet ve Kalkınma Partisi'nin 2005 yılını “Afrika Yılı” ilan etmesiyle, Kara Kıta’ya devlet nezdinde geri dönülmüş olundu. AKP hükümeti döneminde, Afrika'da 45 ülke ile ticaret ve işbirliği anlaşmaları imzalarken, Türk müteahhitler kıtada 70 milyar dolarlık projeler gerçekleştirdi. Türkiye'nin Afrika ile olan ticaret hacmi son yirmi yılda beş kat artarak 2020'de 25 milyar dolara ulaştı. Elbette Hizmet Hareketi, iş çevreleri ve Türk sivil toplum kuruluşları bu açılıma önemli katkılarda bulundu. Ne yazık ki, 2011'den bu yana otokratik bir idare kuran Recep Tayyip Erdoğan ve ailesi, Türkiye'nin son 30 yılda Afrika'da elde ettiği başarıların tek faydalanıcısı olmaya başladı. Cibuti Silahlı Kuvvetleri'nin 27 Haziran'daki 45.bağımsızlık günü kutlamalarında Türk Bayraktar TB2 muharebe insansız hava araclarını sergilemesi, Erdoğan'ın ailesinin Türkiye'nin Afrika açılımından nasıl yararlandığının bir kanıtı. Erdoğan’ın son dönemlerdeki Afrika gezilerinin baş gündem maddesi, damadı Selçuk Bayraktar’ın teknik müdürü olduğu Baykar’ın drone’larını pazarlamak. 

2007-2014 yılları arasında 11. cumhurbaşkanı olarak görev yapan eski Cumhurbaşkanı Abdullah Gül'ün döneminde Türkiye'nin Afrika'ya açılımı zirveye ulaştı. Gül, Türkiye'nin Afrika'daki erişiminin, sömürgeciliğin en insanlık dışı uygulamalarına maruz kalmış, tarihden gelen dezavantajlı konumları devam eden Afrikalılara odaklandığını bir çok kez dile getirdi. 2003-2007 yılları arasında hem başbakan yardımcısı hem de dışişleri bakanı olarak da görev yapan Gül, Afrika kıtasına birçok resmi ziyarette bulundu. Gül, kendisinden önceki Cumhurbaşkanları Turgut Özal ve Süleyman Demirel geleneğini devam ettirerek dış gezilerinde toplumun her kesiminden Türk iş insanlarını ve özellikle eğitim kur