Türk halkı, 17 Ağustos 1999 büyük depreminin ardından büyük bir fedakarlıkla bir dizi ek vergi ödemeyi kabul etti. Amaç, toplanan vergilerle yüz binlerce deprem mağdurunun yaralarını sarmak, depremin yol açtığı ağır tahribatın ekonomik yönünü ortadan kaldırmaktı. Depremin meydana geldiği 1999 yılından 2003 yılına kadar özel olarak getirilen 7 ayrı vergi kaleminden bütçeye tam 4.2 milyar YTL para aktı. KALICI HALE GELDİ Ancak 2001 yılında yaşanan ekonomik kriz, deprem vergilerinin misyonunu kriz yaralarını sarmaya dönüştürdü. 2002 yılından itibaren en büyük gelir kalemlerinden olan Özel İletişim ve Özel İşlem vergileri daha geniş alanlara yaygınlaştırıldı ve depremle bağı koparılıp kalıcı vergilere dönüştürüldü. 2001 kriziyle birlikte kapsamı genişletilerek devam ettirilen Özel İşlem ve Özel İletişim vergileri adeta bütçeleri ihya etti. Bu iki eski deprem vergisinden 2002 ila 2006 yılları arasında bütçeye sağlanan gelir tutarı11 milyar 507 milyon YTL oldu. Diğer vergiler ise 2003’ten itibaren tamamen sona erdi. Deprem vergileri bütçeye adeta oluk oluk akarken, depremzedelerin önce geçici ardından da kalıcı konut ihtiyaçları başta olmak üzere acil ihtiyaçları için kaynak aktarılmaya başlandı. Ancak, toplam 4.2 milyar YTL’ye ulaşan deprem vergilerinden 2003’e kadar depremzedeye aktarılan para 2 milyar 731 milyon YTL’de kaldı. Gelirle gider arasındaki 1 milyar 468 milyon YTL ise depremzede yerine başta faiz ve maaş ödemeleri olmak üzere bütçenin diğer kalemlerinde kullanıldı. Hatta o dönemde, kendisine deprem paralarının nerelerde harcandığı sorulan hükümetin bir bakanı “Maaş ödemede kullandık” açıklamasını yapmaktan bile çekinmedi. BAĞIŞLARLA KARŞILADIK Deprem için toplanan vergi paraları bile depremzedeye verilmezken, ihtiyaç duyulan paralar vergi dışındaki gelirlerle karşılanmaya çalışıldı. Söz konusu dönemde depremzedeye yapılan harcamanın toplam tutarı 2.7 milyar YTL’lik deprem vergisi gelirleri dahil bağış, hibe ve dış kredilerle 4 milyar 329 milyon YTL’ye ulaştı. Yani Türkiye, bu iş için topladığı vergileri aktarmak yerine bağış ve dış kredilerle harcamaları karşılama yoluna gitti