Türkçe öğrenimini teşvik etmek ve Türkiye'nin tanıtımına katkıda bulunmak amacı ile Rusya'nın farklı bölgelerinde Türkçe öğrenen binlerce Rus öğrenci arasından seçilen 205 yarışmacı Moskova'da iki gün süren yarışmalarda Türkçe için ter döktü. Her geçen gün ilginin arttığı olimpiyat yarışmalarına bu yıl 23 farklı kurum kendi seçmelerini yaparak 205 öğrenci ile final yarışmalarına katıldı. Şiir dalında St.Petersburg Tolerans Dil Merkezi'nden Tatyana Saykova, 'İstanbul' adlı eserle birinciliği aldı. İşte Ümit Yaşar Oğuzcan‘ın İstanbul şiirinin bambaşka yorumu... İLGİLİ HABER: 'Dostlar beni hatırlasın' - İzleyin Rus öğrenciden 'Baş Harfi Ben' Moskova'da tarihi gün - FOTO GALERİ İstanbul yoktu sen olmasaydın... Ben nice İstanbullar gördüm sana gelinceye kadar. Kirli paçavralara benzerdi insanları. Dostluktan, vefadan yoksun. Bölünmüş, dağılmış, parçalanmış. Ve her biri kendi ağırlığıyla ezilmiş, yorgun. Yüzümde dolaşan birer iğrenç böcekti gözleri. Bir tutsam, yapışır kalırdı ellerime en çirkin yerleri. Evlerinde bulduğum yalnızlık, sokaklarında bulduğum upuzun bir kahırdı. Günler boyunca, bir başka karanlık gelirdi, karanlığın biri kaybolunca. Güneşler doğardı görmezdim. Bir ses, durmadan ölüme çağırırdı beni. Bilmezdim bu şehirse senin yaşadığını, bilmezdim.... Zindandı bütün meyhaneler. Duvarlar karaydı. Köhne bir Bizans eskisiydi İstanbul sensiz. Semt semt bir ağır yorgunluktu, sürekli bir aldanıştı sokak sokak. Benden en uzak sevgilerde yaşadım yıllarca. O büyük yalanlarda yaşadım. Senden habersiz bir ölü gibi, senden uzak zamanlarda yaşadım.. Mabetler yıkıldı içimde, umutlar hayaller yıkıldı. Bir gün bütün İstanbul yıkıldı. Sokaklar kaydı ayaklarımın altında, gün oldu kalabalık meydanlarında inançlarım yıkıldı. Gün oldu, gözlerime çiviler çakıldı merhametsiz. Toz toz oldum, duman duman oldum. Aldığını geri vermedi yıllar, yitirdim kendimi bu rezil şehirde, seni buluncaya kadar.. Eskiden bir lale hatırlardım; yada mavi mavi bir deniz İstanbul denince. Serin rüzgarlar okşardı saçlarımı, rıhtımlar balık balık kokardı. Ne zaman, yumsam gözlerimi, bir gemi kalkardı. Vapur düdükleri durmadan öterdi. Eskiden bir istanbul vardı bilmediğim, bana yeterdi. Sonra kaç yıl yaralı bir hayvan gibi, gezdim sokaklarında. Sonra kaç yıl bir sevgi aradım, İstanbul'u aradım. Belki de seni aradım bilmeden. Ayaklarımın dibinde denizler can çekişti, şehirler parçalandı. Bir çağ öldü gözlerimin önünde, benim en güzel çağım öldü. Bizi topraktan yarattılar, gel gör ki; bu şehirde, benim toprağım öldü.. Seni aradım bu şehirde yıllarca, yana yakıla seni.. Sen kimdin, sen neredeydin kim bilir? Hep böyle sensiz miydi bu şehir? Bu şehir İstanbul muydu? Öyleyse sensiz yaşanmazdı bu şehirde, gemiler demir almazdı, trenler işlemezdi. Sen olmasaydın bir ömür bitip, yepyeni bir ömür başlamazdı içimde. Bahar gelmezdi, ağaçlar çiçek açmazdı, seni bulmasaydım. Ve ben yokum İstanbul yoktu Sen olmasaydın Ümit Yaşar Oğuzcan