[DR. SELİM KOÇ] Sarayı vuramayan jetler sıla-ı rahimi paramparça etti

Felak Sûresi’nde dört şeyden, Allah'a sığınmamız öğretilir. Bunlardan ilk ikisi şer/kötülük diğer ikisi ise şerli şahıslardır. Buna göre ilk ikisi yaratıkların şerriyle gecenin/karanlığın şerri. Diğer iki kişiden biri karanlık odaklar diğeri de hasedini düşmanlığa taşıyan zalimlerdir: "De ki: Sığınırım ben yükselen şafağın/felak'ın Rabbine; Yarattığı şeylerin kötülüğünden, karanlığı çöktüğü zaman gecenin şerrinden, karanlık odakların entrikalarından/düğümlere üfürüp büyü yapan üfürükçülerin şerrinden ve bir de haset ettiği zaman haset edenin şerrinden." (Felak, 113/1-5)

Sûrede bu hususlar belirtilmeden önce "Sabahın Rabb'ine iltica etmemiz özellikle belirtilir. Zira şerlerden ya da kötü insanların zararlarından korkmaktan ve çekinmekten daha önemli olan husus, Rabb'e sığınmanın önemini idraktir. Ona iltica etme ihtiyacı ve gereğini duymayan ve bunu anlamayan kimseler maddi-manevi tehlikelerden kendilerini tam olarak koruyamazlar.

Yükselen şafağın Rabb'ine sığınmak

Sûrenin ilk ayetinde geçen "Felak" kelimesi, Arapça'da "yarmak, ayırmak" demektir. İsim olarak ise şafak vaktini ifade eder. Fakat burada "felak" kelimesini sadece karanlığı yararak ortaya çıkan şafak anlamıyla sınırlamak isabetli olmaz. Zira "Felak'ın Rabb'i" isim tamlaması olarak, geceyi yarıp içinden gündüzü ortaya çıkarmak anlamının yanında tohumun çatlatılması, tomurcuğun açtırılması ve hücrenin bölünerek çoğaltılması, yumurtanın kırılıp içinden çeşitli canlıların çıkması gibi kırılma, çatlama, yarılma ve patlama sonrasında ortaya çıkan bütün oluşumları ve doğumları da ifade eder. Hâlık-ı zülcelal, mikro ve makro alemdeki bütün mahlukatı mutlak iradesiyle planlayan, hikmetle yaratan ve idare eden "Felak'ın Rabbi'dir." Kur'ân'ın beyanıyla O, "Taneleri, ve çekirdekleri yaran/pörtleten Allah'tır. O, ölüden diriyi, diriden de ölüyü çıkarır…" (En'âm, 6/95) "Karanlığı yarıp, tan yerini ağartan da O'dur…" (En'âm, 6/96) Bu ayete göre "Rabbu'l-felak", "Fâliku'l-isbâh" yani