Dostlara ülfet yağdı, bize iltifat yok mu?

Varlık ve yokluk denizinde boğulmadan sahil-i selamete çıkmaya çalışıyoruz. Bazen nefes almak bile bir lütuf. Merhametine güvendiğimiz sonsuz rahmet sahibi Mevlamız olmasa, kaldırılabilir bir yük değil aslında insanlık ve insan olma sorumluluğu... 

Aşk ötesi; şefkat daha ötesi temkin ama hep daima arzulanan camiiyet ve istikamet. Verilenler yeryüzü genişliğinde bile olsa yine temkin, yine merhametine sığınma, yine akıbetinden endişe duyma, sıkı sıkıya bir kul olma hassasiyeti. Aşk bir geçiş hali ama İslami heyecan varsa yola devam edebilmek söz konusu. Hz. Mevlana, insanı yaşatan ne candır! Ne kan! Heyecandır, Heyecan! Der.

Aşk varlığın en sırlı, var olma sebebi ve gayesidir, Hakikat-ı Ahmediye’dir. Aristo bile yaratılış gayesini aşka, kemale bağlar. Kemale ermeyen aşk sahtedir, kalıcı olamaz. Tene ve bedene ait olan ise kalpte iz bırakamaz.

Peyami Safa aşkı denize, tarifi de kovaya benzetir. Elde edilen şey, aşkın bir halini izahtan ibaret kalır. Enginsiz, kıyısız, renksiz, dalgasız, derinliksiz bir izah, der. Aşk bir mücadele değil, ahenktir şiirinde ilahi aşkı şöyle resmeder; 

Aşk, acı çekmek bir manada. Ülfet aşkı öldür