Dinden Uzaklaşmak / Uzaklaştırmak Toplumu Uçuruma Atmaktır!

İnançsız bir toplum, yeryüzünün hiçbir döneminde, hiçbir yerinde görülmemiştir. En ilkel toplumlarda bile insanlar, bir güce, bir kutsala veya bir toteme inanma ihtiyacını hissetmiştir. Yakın tarih itibariyle bildiğimiz, dine karşı savaş açmış bir sistemi uygulamaya çalışan ve dinsiz bir toplum inşasını temel gâye edinen Sovyetler Birliği bile, o kadar baskılara, ağır işkencelere ve katliamlara rağmen, toplumdan din ihtiyacını kaldıramamıştır. 

İnsan, yemeden ve içmeden uzun süre hayatını devam ettiremediği, susuz ve havasız yaşayamadığı gibi, dinsiz de yaşayamaz. Bu varoluşsal ihtiyaç, Yüce Yaratıcı’nın akıl, fikir, şuur ve düşünce sahibi olan insanın içine yerleştirdiği temel ve vazgeçilmez bir ihtiyaçtır. Bu temel ihtiyaç, doğru bir şekilde karşılanmayıp ve verilmesi gereken kıvamda tedarik edilmezse, ortaya bir takım sapkın inançların çıkması da her zaman için kaçınılmaz olacaktır.

Peki acaba bu kadar önemli olan din ne demektir? “Din; akıl sahiplerinin kendi hür iradeleriyle kabul ettikleri, neticesi mutlak hayır olan ve insanları dünya-ahiret mutluluğuna götüren İlâhî prensipler mecmuasıdır.” Dinde en önemli şey, insanların onu hür iradeleriyle kabulüdür. Baskı, zorlama, şiddet ve cebirle dinin kabul edilmesi ya da ettirilmesi asla söz konusu değildir. Şayet zorla olursa, o zaman da zaten bu inanılan şeye din denmez. Böylesi kabul edilen durumlarda, nifak yani ikiyüzlülük ortaya çıkar. Onun içindir ki Yüce Mevla: “Dine sokmak için zorlama yoktur.” (Bakara 2/256) buyurarak, bu gerçeği beyan buyurmuştur. Zaten İslam dininin kabulü noktasında da tarihin hiçbir döneminde baskı olmamıştır. Günümüzdeki adı “İslam”la bir şekliyle ilintilendirilen radikal örgütlerin, zorlama senaryolarla bunun aksini yapmaları ise, konumuzun dışındadır.

Dini kabulde