Koronavirüs sebebi ile dünya büyük korku yaşıyor. Bir virüs, gittikçe yayılıyor ve ölü sayısı her geçen gün artıyor. Bir bölge, bir ülke, bir kıta değil. Zengin, fakir gecekonduda oturan ve Saray’larda yaşayan da tehdit altında. Bakanlar, başbakanlar, cumhurbaşkanları, krallar ve diktatörler ölüm endişesi taşıyor. Tedbirler yetmiyor!

İşte bu manzara Nemrut’un hikâyesini akla getiriyor.

Nemrud, ilahlık iddia ediyordu. Zalimdi.

İbrahim Aleyhisselâm’ı ateşe attırdı, ateşin onu yakmadığını görünce, iyice çıldırdı. Ordular topladı.

“Beni bugün kim yenecekmiş?” diyordu.

Bir sivrisinek sürüsü musallat oldu orduya. Göz gözü görmüyordu.

Askerlere üşüşerek sokmaya başladılar. Ordu helak oldu. Nemrut sarayına saklandı ve kapıları, pencereleri sıkı sıkıya kapattı.

Ancak önlemleri işe yaramadı. Bir sivrisinek sarayına girmişti.

Nemrud onu öldürmek istedi. Başaramadı. Sinek uçtu ve burnundan içeri girdi. Beynine doğru gittikçe Nemrud’un acısı dayanılmaz hal aldı. Çığlıkları Saray’da yankılanıyordu. Adamlarına, “Başıma vurun!” demeye başladı.

Başına tokmakla vurdular. Vurdukça ağrısı biraz hafifliyor, sonra yine dayanılmaz oluyordu. Bu defa Nemrud, “Daha hızlı vurun!” diyordu.

Sonunda Nemrud, başına şiddetli vurdura vurdura başını parçalattı. Feci şekilde can verdi.

Bediüzzaman risalelerle der ki;

“Vahdette, ferdiyette, bir karınca bir Firavunu, bir sinek bir Nemrud’u, bir mikrop bir cebbarı o intisap kuvvetiyle mağlûp edebildiği gibi, nohut tanesi küçüklüğünde bir çekirdek dahi, dağ gibi heybetli bir çam ağacını omuzunda taşıyabilir”

Hiç düşünmeyeceğimiz hadiselerle karşı karşıyayız.

Masumlara, mazlumlara düşen tedbir alıp duaya sarılmak. Zalimlere gelince; keşke dersler çıkarıp zulümlere son verebilseler.