Çetin Altan'ın vasiyeti

⏱ Okuma Süresi 3 dk•Yayınlanma Pazartesi, Haziran 26 2017

Ümitleriniz, hayalleriniz ve mücadelenizden vazgeçmeyin!

Yıl 1968... 19 Şubat'ı 20 Şubat’a bağlayan gece yarısı, TBMM genel kurulunda İçişleri Bakanı Faruk Sükan kürsüdeydi.

İktidarda Adalet Partisi ( AP ) vardı. Ülke gergindi. Gençlik hareketleri sert tedbirlere rağmen önlenemiyordu. İşte o gerginlik Meclis'e de yansımıştı.

Sükan, konuşurken, milletvekili Çetin Altan'a "Sen Nazım'a büyük şair demedin mi?" diye laf attı! Altan, aynı tonda, "Evet şimdi de söylüyorum, Nazım Hikmet büyük şairdir" cevabını verdi. Adalet Partisi'nin bir kısım milletvekili üzerine saldırdı ve onu linç etmeye kalkıştılar. Altan, yaralı kurtulabildi.

Çetin Altan, 21 Şubat 1968 günü yayımlanan Akşam Gazetesi’ndeki yazısında saldırıyı şöyle anlatıyordu: "Benim üstüme kaç kişinin çullandığını hatırlamıyorum. Yirmi-otuz olmalı. Sıraların arasına düştüm. Tekmeleyip çiğnemeye çalıştılar. Saduk Aren’in sol gözü bıraktığım zaman henüz iyi görmüyordu. Nebioğlu’nun boğazına sarılmışlar, Ali Karcı’yı, Rıza Kuas’ı yumruklamaya kalkmışlardı. Zorla bizi Meclis salonundan dışarı çıkarıp atmak istiyorlardı.”

Meclis'te linç edilen Çetin Altan, Türkiye'nin yetiştirdiği en önemli entelektüel yazarlardan biriydi. Tam bir yazı ustasıydı. Yazdığı gazeteye itibar ve tiraj getirirdi. Mücadele insanıydı. Demokrattı. Ülkenin, çağdaş, evrensel değerlere ulaşması için ömrünü harcadı. Meclis'teki saldırılar gibi hakkında açılan davalar ve hapis cezaları onu yıldıramadı. 88 yaşında hayatını kaybetti. Vefatından dört ay önce, doğum gününde (24 Haziran 2015, Cumhuriyet) kaleme aldığı yazıda; "Torunlarımıza bırakmayı hayal ettiğimiz ülke bu değildi. Artık anlaşılıyor ki ülkeme demokrasinin geldiğini göremeden ayrılacağım bu dünyadan" ifadesini kullanmıştı.

Çetin Altan'dan geriye kitaplar ve çocukları kaldı. Mehmet ve Ahmet, babalarının yolundan gittiler. Demokrasi ve hukuktan sapmadılar. İkisi de aylardır Silivri'de esir. 22 Haziran 2017'de ilk savunmalarını yapabildiler