Hayatının son deminde medrese-i Yusufiyedekilerin de Yusuf abisi olma rampasına yükseldi O.
Efendimiz sallallahu aleyhi vesellemin huzurunda bir ses duyurmuştu da sorulunca 80 senedir yuvarlanan bir taşın cehenneme düşüşünün sesi buyurmuştu. Kimileri 80 sene yuvarlanıp cup diye cehenneme düşerken kimileri de 80 sene rampadan rampaya, merhaleden merhaleye atlayarak Cennete uçuyor. Yusuf abimiz de medrese-i Yusufiyede çıkardığı erbeînlerle temizlendikçe temizlenmiş, onların da abisi olma rampasından Cennete, Efendimizin yanına, ismini taşıdığı Hz. Yusuf’ların yanına uçuvermiştir inşallah.
Tanıdığımız günden beri O'nu ciddi bir dava adamı, Ümmet-i Muhammed’in ızdırabı, yüzünden okunan bir dava adamı, davasından başka bir derdi, bir sevdası olmayan bir dava adamı olarak gördük tanıdık.
Hocamıza olan sevgi ve itimadını anlamak ise çok zordu. Hocamız bir şeyin olmasını istemişse; Onda bu olur mu olmaz mı? yapabilir miyiz yapamaz mıyız diye en küçük bir fikir yürütme, en küçük bir tereddüt göremezdiniz. Tam aksine hocamızın ağzından o çıkadursun Yusuf abimiz o işe çoktan başlamıştır.
Hele hocamıza olan sevgisini anlamak hiç mümkün değildi.
Bir gün hocamız bir şeye canı sıkılıp çantasını alıp “gidiyorum” deyince delirmişti O, kaç kişi onu zor zaptedebilmişti. Ve hocamız gözyaşlarıyla “tamam Yusuf bey gitmiyorum, işte buradayım gitmiyorum” diye diye onu zor teskin edebilmişti.
Teveccühe teveccüh…Onun bu sevgisi de Hocamıza “Allah nasip eder bir gün Cennete gidersem Yusufumu almadan gitmem” dedirtmişti.
Yusuf abimiz ve onun gibi mağdur, mazlum, mahpus şekilde vefat eden bütün abi ve ablalarımız, bacı ve kardeşlerimiz şehittirler inşallah. Onlar da bizi almadan cennete gitmezler inşallah.
Allah cümlemizi başımızda Üstadımız ve Hocamız olarak efendimiz sallallahu aleyhi vesellemin Livaü’l Hamdi’nin altında toplanmak nasip eylesin.
Başta hocamız olmak üzere yengemizin, çocuklarının, akrabalarının ve dava arkadaşlarının başı sağ olsun. Allah onlara sabr-ı cemil ihsanedip sağlıklı, hizmetle dolu uzun ömürler lütfeylesin.
