'Cadı avı' sırası şimdi kime geliyor

Öteden beri Tu¨rkiye’de bir korku, bir endis¸e paylas¸ılır: Tu¨rkiye I·ran olur mu?

Konu aslında I·ran degˆil; I·ran’ının sembolize edildigˆi rejim degˆis¸ikligˆi. Humeyni devriminden o¨nceki ‘laik’ ve ‘Batıcı’ go¨ru¨ntu¨nu¨n I·ran’da nasıl ko¨kten yıkıldıgˆını, zaman ic¸inde mollaların dar bir kafa ve bagˆnazlıkla nasıl bir diktato¨rlu¨k kurdugˆunu bilenler hep Tu¨rkiye I·ran olur mu diye endis¸e tas¸ıdı.

Bugu¨ne kadar aydınların bu¨yu¨k bir kısmı bu soruya ‘Hayır, Tu¨rkiye I·ran olmaz’ cevabını verdi. Sebepleri saymakla bitmez bu net cevabın: Tu¨rkiye’nin acı dolu demokrasi tecru¨besi ve demokratik kazanımları, cogˆrafi ve ku¨ltu¨rel durumunun ona sagˆladıgˆı o¨zgu¨rlu¨kc¸u¨ yol, c¸ok sesli ve c¸ok kimlikli yapısı, I·slam inancının hos¸go¨ru¨ ic¸inde temsil edilmesi, laiklik ilkesinin dindarların o¨nemli bir kısmı tarafından bile benimsenmis¸ olması, dinin siyasete alet edilmesine halkın sıcak bakmıyor olması, radikal grupların yıllar boyunca Tu¨rkiye’de taban olus¸turamaması gibi onlarca neden sayılır ve s¸u sonuca varılırdı: Tu¨rkiye I·ran olmaz; olamaz. I·s¸in dogˆrusu ben de c¸es¸itli realitelere binaen ‘Tu¨rkiye I·ran olmaz’ diyenler arasında yer alıyordum yıllardır. Ancak ne yazık ki meselenin hic¸ de o adar basit olmadıgˆı (son bir kac¸ yıldır yas¸ananlar nedeniyle) ortaya c¸ıkıyor. Avrupa Birligˆi yolunda reform u¨stu¨ne reformalar yapılırken demokratikles¸me su¨recinin tersine c¸evrilemeyecegˆini du¨s¸u¨nen herkes gibi ben de yanılmıs¸ım. Manzara vahim. Bu gidis¸atla Tu¨rkiye en acımasız Ortadogˆu rejimlerini bile geride bırakır, yobazlık devlet zırhına bu¨ru¨nerek herkesi esir alabilir. Hatta belli bir oranda almıs¸tır bile.

Son yıllarda el konan gazetelere televizyonlara sesini c¸ıkarmayanlar tek sesli Tu¨rkiye’nin bir gu¨n herkesi rehin alacagˆını fark edemedi. Kayyımlar yoluyla medyaya el koyanlar s¸imdi aynı haydutlukla partilere, o¨zel mu¨lklere darbe u¨stu